"Chrześcijańskie korzenie Europy nie obumarły"

Termin „zbawienie” obfituje w znaczenia, tym niemniej wyraża coś fundamentalnego i uniwersalnego, dotyczącego ludzkiej tęsknoty za szczęściem i pełnią. Nawiązuje on do żarliwego pragnienia pojednania i komunii, które spontanicznie wypływa z głębi ludzkiego ducha. Jest to centralna prawda Ewangelii i cel, do którego zmierza wszelki wysiłek ewangelizacji oraz troski duszpasterskiej. Jest też on kryterium, do którego chrześcijanie nieustannie na nowo kierują swą uwagę, kiedy usiłują zaleczyć rany dawnych podziałów.

W tym celu, jak zauważył doktor Černy, Stolica Apostolska zorganizowała kongres międzynarodowy o Janie Husie, by ułatwić dyskusję o złożonych i burzliwych dziejach religijnych w tym kraju oraz bardziej ogólnie w Europie (por. Jan Paweł II, Przemówienie do Międzynarodowego Sympozjum o Janie Husie, 1999). Modlę się, by takie inicjatywy ekumeniczne przyniosły owoc nie tylko dla dalszego dążenia drogą jedności chrześcijan, lecz także dla dobra całego społeczeństwa europejskiego.

Otrzymujemy nadzieję wiedząc, że głoszenie przez Kościół zbawienia w Jezusie Chrystusie jest zawsze stare i zawsze nowe, nasączone mądrością przeszłości i wypełnione nadzieją na przyszłość. Kiedy Europa wsłuchuje się w dzieje chrześcijaństwa, słucha własnej historii. Jej pojęcia sprawiedliwości, wolności i odpowiedzialności społecznej, wraz z instytucjami kulturalnymi i prawnymi utworzonymi, by bronić tych idei i przekazywać je przyszłym pokoleniom, są ukształtowane na podstawach jej chrześcijańskiego dziedzictwa. W istocie pamięć Europy o swej przeszłości ożywia jej aspiracje na przyszłość.

Wyjaśnia to, dlaczego chrześcijanie czerpią z wzorców takich postaci jak św. Wojciech i św. Agnieszka Czeska. Ich zaangażowanie w upowszechnianie Ewangelii było motywowane przekonaniem, że chrześcijanie nie powinni zamykać się w sobie, w obawie przed światem, lecz raczej z ufnością dzielić się z innymi powierzonym im skarbem prawdy. W ten sam sposób dzisiejsi chrześcijanie otwierając się na aktualną sytuację i rozpoznając wszystko to, co jest dobre w społeczeństwie, powinni mieć odwagę, by zachęcać ludzi do radykalnego nawrócenia, wynikającego ze spotkania z Chrystusem i prowadzącego do nowego życia łaski.