Nie lękajcie się żyć w pełni ofiarą z samych siebie

Drodzy bracia i siostry, nasze rozważanie na temat drogi ludzkiej i duchowej św. Józefa zachęca nas do przemyślenia całego bogactwa jego powołania i wzoru jaki zostawił on tym wszystkim, którzy poświęcili jemu swe życie w kapłaństwie, życiu konsekrowanemu czy też różnym formom zaangażowania laikatu. Józef żył nieustannie w tajemnicy Wcielenia. Nie tylko w bliskości fizycznej, lecz także w oczekiwaniu swego serca. Józef ukazuje nam tajemnicę ludzkości, która żyje w obliczu tajemnicy otwartej jemu poprzez najbardziej konkretne szczegóły egzystencji. Nie ma u niego oddzielenia wiary i działania. Jego wiara w decydujący sposób ukierunkowuje działania. Paradoksalnie poprzez działania, podejmując właściwą odpowiedzialność najlepiej ukazuje, że pozwolił Bogu na zrealizowanie swego dzieła, nie stawiając przeszkód. Józef jest „człowiekiem sprawiedliwym” (Mt 1,19), ponieważ jego egzystencja jest dopasowana do Słowa Bożego.

Życie św. Józefa, w posłuszeństwie Słowu Bożemu jest wymownym znakiem dla wszystkich uczniów Jezusa, którzy dążą do jedności Kościoła. Jego przykład pobudza nas do zrozumienia, że zawierzając się w pełni Bożej woli człowiek staje się skutecznym robotnikiem planu Boga, który pragnie zjednoczyć ludzi w jednej rodzinie, jednym zgromadzeniu, jednej „ecclesia”. Drodzy przyjaciele, członkowie innych wyznań chrześcijańskich! Owo poszukiwanie jedności uczniów Chrystusa jest dla nas poważnym wyznaniem. Prowadzi nas ono najpierw do nawrócenia ku osobie Chrystusa, abyśmy dali się Jemu bardziej pociągać. To w nim powołani jesteśmy do uznania się braćmi, dziećmi tego samego Ojca. W tym roku poświęconym Apostołowi Pawłowi, wielkiemu głosicielowi Jezusa Chrystusa, Apostołowi Narodów, zwróćmy się wspólnie do niego by słuchać i nauczyć się „wiary i prawdy” w której są zakorzenione motywy jedności uczniów Chrystusa.

Na zakończenie zwróćmy się do oblubienicy św. Józefa, Dziewicy Maryi, Królowej Apostołów. Ponieważ pod tym tytułem jest przyzwana jako patronka Kamerunu. Jej zawierzam konsekrację każdej i każdego z was, wasze pragnienie wierniejszej odpowiedzi na skierowane do was powołanie i powierzoną wam misję. Przyzywam na koniec Jej wstawiennictwa za wasz piękny kraj.

Amen