Homilia Benedykta XVI wygłoszona w katedrze św. Patryka w Nowym Jorku

Zwróćmy więc nasze spojrzenie ku górze! I z wielką pokora i ufnością prośmy Ducha, by pozwolił nam każdego dnia wzrastać w świętości, która uczyni z nas żywe kamienie w świątyni, którą wznosi On teraz właśnie pośród świata. Jeśli mamy być prawdziwymi siłami jedności, zobowiążmy się do tego, aby być pierwszymi w poszukiwaniu wewnętrznego pojednania poprzez pokutę! Przebaczmy zaznane krzywdy i zduśmy wszelkie uczucie złości i kłótni! Weźmy na siebie zadanie, ażeby jako pierwsi okazywać pokorę i czystość serca, niezbędne, ażeby zbliżyć się do blasku prawdy Boga! W wierności depozytowi wiary, powierzonemu Apostołom (por. 1 Tm 6, 20), zobowiążmy się być radosnymi świadkami przeobrażającej mocy Ewangelii!

Drodzy bracia i siostry! Zgodnie z najszlachetniejszymi tradycjami Kościoła w tym kraju, bądźcie też pierwszymi przyjaciółmi ubogiego, uchodźcy, cudzoziemca, chorego oraz wszystkich cierpiących! Działajcie jak latarnie nadziei, promieniując światłem Chrystusa w świecie i zachęcając młodzież do odkrywania piękna życia w całości ofiarowanego Panu i Jego Kościołowi! Apel ten kieruję w sposób szczególny do licznych seminarzystów oraz obecnych tu młodych zakonników i zakonnic. Każdy z was ma szczególne miejsce w moim sercu. Nie zapominajcie nigdy, że zostaliście powołani do kontynuowania, z całym entuzjazmem i radością, jakimi obdarza was Duch, dzieła, które inni zapoczątkowali, dziedzictwa, które któregoś dnia i wy będziecie musieli przekazać młodszemu pokoleniu. Pracujcie z wielkodusznością i radością, albowiem Ten, któremu służycie, jest Panem!

Wierzchołki wież katedry św. Patryka zostały znacznie prześcignięte przez drapacze chmur Manhattanu; jednakże w sercu tej zabieganej metropolii są one żywym znakiem, przypominającym o stałej tęsknocie ludzkiego ducha do wzniesienia się ku Bogu. W tej celebracji eucharystycznej pragniemy podziękować Panu, ponieważ pozwala nam poznać siebie w komunii Kościoła, współpracować w budowie Jego mistycznego Ciała i nieść Jego zbawcze słowo jako dobrą nowinę mężczyznom i kobietom naszych czasów. A kiedy wyjdziemy z tego wielkiego kościoła, pójdźmy jako zwiastuni nadziei w to miasto i do wszystkich miejsc, gdzie umieściła nas łaska Boga. W ten sposób Kościół w Ameryce zazna nowej wiosny w Duchu i wskaże drogę do innego większego miasta, nowego Jeruzalem, którego światłem jest Baranek (por. Ap 21, 23). Albowiem Bóg przygotowuje i teraz ucztę życia i radości bez końca dla wszystkich narodów.

Amen.