Przemówienie Bartłomieja I do Benedykta XVI

Z głębokim uczuciem, szczerą radością i satysfakcją witamy Cię w świętym i historycznym mieście Stambuł. Miasto to było znane z przebogatego dziedzictwa rozwoju Kościoła w ciągu wieków. Tutaj "Pierwszy Powołany" - św. Andrzej Apostoł założył Kościół i ustanowił pierwszego biskupa. Tu cesarz "Równy Apostołom", św. Konstantyn Wielki, ustanowił Nowy Rzym.

Tu zbierały się sobory, by sformułować Symbol Wiary. To tutaj męczennicy i święci, biskupi i zakonnicy, teologowie i nauczyciele razem z "rzeszą wiernych" wyznawali objawiona prawdę, czyli wiarę Ojców. To jest prawdziwa wiara. To jest wiara, która podtrzymuje wszechświat.

Witamy Cię zatem serdecznie podczas Twojej pierwszej wizyty w naszym mieście, podobnie jak nasi poprzednicy, patriarchowie Athenagoras i Dimistrios witali Twoich poprzedników Pawła VI i Jana Pawła II. Ci świątobliwi mężowie Kościoła rozumieli nieocenionią wartość i palącą potrzebę takich spotkań dla rozwoju pojednania przez dialog w miłości i prawdzie.

Jesteśmy ich następcami na tronach Rzymu i Nowego Rzymu. Musimy zatem zdać sprawę z drogi, jaką przebyliśmy, jak również z popełnionych na niej błędów, z naszych wysiłków, by być posłusznymi przykazaniu naszego Pana, aby jego uczniowie "byli jedno".

W tym duchu, z łaski Boga, wiele razy udawaliśmy się do Rzymu, jak przed dwoma laty, by towarzyszyć relikwiom świętych Grzegorza Teologa i Jana Chryzostoma, metropolitów tego miasta. Relikwie te nieodżałowanej pamięci papież Jan Paweł II wspaniałomyslnie oddał do tej patriarszej katedry. W tym samym duchu udaliśmy się do Rzymu kilka miesięcy później, aby wziąć udział w pogrzebie Jana Pawła II.

Jesteśmy głęboko wdzięczni Bogu, że Wasza Świątobliwość podjął podobne kroki w tym samym duchu. Dziękujemy Bogu w liturgii uwielbienia i wyrażamy wdzięczność Waszej Świątobliwości w braterskiej miłości.

Ukochany Bracie, witaj! "Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie".

"Niech imię Pana będzie uwielbione teraz i na wieki".