Przemówienie Benedykta XVI podczas spotkania z korpusem dyplomatycznym

Mam oczywiście nadzieję, że wierzący, niezależnie od swej przynależności religijnej, będą nadal korzystać z tych praw. Jestem bowiem przekonany, że wolność religijna jest podstawowym wyrazem wolności ludzkiej i że czynna obecność religii w społeczeństwie jest źródłem postępu i ubogacenia dla wszystkich.

Zakłada to oczywiście, że religie nie dążą do odgrywania bezpośredniej roli politycznej, jako że nie jest ona ich dziedziną, a także zakłada, iż całkowicie odrzucają uzasadnianie odwoływania się do przemocy jako usprawiedliwionego przejawu religii. W tym kontekście cenię wysoko pracę wspólnoty katolickiej w Turcji, małej liczebnie, ale głęboko zaangażowanej w przyczynianie się na miarę wszystkich swoich możliwości do rozwoju kraju, szczególnie przez wychowywanie młodzieży oraz budowanie pokoju i harmonii wśród wszystkich obywateli.

Jak zauważyłem ostatnio, "bardzo potrzebujemy prawdziwego dialogu między religiami i między kulturami, będącego w stanie pomagać nam, w duchu owocnej współpracy, we wspólnym przezwyciężaniu wszelkich napięć" (Orędzie do ambasadorów krajów o większości muzułmańskiej, Castel Gandolfo, 25 września 2006). Dialog ten musi umożliwiać różnym religiom lepsze wzajemne poznawanie się i wzajemny szacunek, aby pracować nad spełnieniem najszlachetniejszych dążeń człowieka, w poszukiwaniu Boga i szczęścia. Ze swej strony, przy okazji mej wizyty w Turcji, pragnę powtórzyć, że żywię wielki szacunek do muzułmanów, zachęcając ich do wspólnej pracy, we wzajemnym poszanowaniu, na rzecz wspierania godności każdej istoty ludzkiej oraz rozwoju społeczeństwa, w którym wolność osobista i troska o innych zapewniają pokój i spokój wszystkim.

Na tej drodze religie będą w stanie odgrywać swoją rolę, gdy odpowiedzą na liczne wyzwania, pojawiające się na bieżąco w naszych społeczeństwach. Z pewnością uznanie pozytywnej roli religii w tkance społeczeństwa może i musi pobudzać nas do głębszego odkrywania ich wiedzy o człowieku i szanowania jego godności, umieszczając go w centrum działalności politycznej, gospodarczej, kulturalnej i społecznej. Nasz świat musi uświadomić sobie, że wszystkie narody są związane głęboką wzajemną solidarnością i że należy je zachęcać do uznawania swoich różnic historycznych i kulturowych nie przez wzgląd na konfrontację, ale aby popierać wzajemny szacunek.