Bemedykt XVI: Katecheza o św. Euzebiuszu

Urodził się na Sardynii na początku IV wieku. W młodości przeniósł się do Rzymu. Biskupem Vercelli został w 345 roku. Z zapałem prowadził działalność ewangelizacyjną na terenach w znacznej części pogańskich. Stworzył wspólnotę kapłańską, z której wyszło wielu znaczących i świętych biskupów.

W trudnym dla Kościoła okresie herezji ariańskiej, Euzebiusz zdecydowanie bronił wiary w pełne bóstwo Jezusa Chrystusa, zdefiniowanej w credo nicejskim w określeniu „współistotny Ojcu”. Z tego powodu w 355 roku został skazany na wygnanie do Scitopolis w Palestynie. Przebywał tam do roku 360. Również tam założył wspólnotę zakonną. Kontynuował duszpasterstwo w Piemoncie poprzez korespondencję. Powróciwszy z wygnania przez następne dziesięć lat przykładnie kontynuował posługę biskupią. Niestrudzenie wzywał wiernych powierzonych jego pieczy do zachowywania wiary z wszelką troską, utrzymywania zgody i do wytrwałości w modlitwie.

Połowę z ok. 4 tys. Polaków na Placu św. Piotra stanowiła pielgrzymka metropolii górnośląskiej. Do nich papież powiedział: "Pozdrawiam obecnych tu Polaków, a szczególnie wiernych z Archidiecezji Katowickiej, przybyłych z okazji 750 rocznicy śmierci św. Jacka. Niech ten święty, zwany Lux ex Silesiae, przewodzi wam na drodze do Chrystusa. Wczoraj wspominaliśmy rocznicę wyboru mojego poprzednika Jana Pawła II. Dziękujmy Bogu za owoce jego pontyfikatu i trwajmy w wierze i miłości, której był wielkim świadkiem. Niech Bóg wam błogosławi" - powiedział Benedykt XVI.

Zdaniem pasterzy śląskiego Kościoła jubileuszowa pielgrzymka przyczyni się do odnowy życia religijnego całej metropolii.

Oto pełny tekst papieskiej katechezy.

Oto polski tekst nauczania Ojca Świętego:

Drodzy bracia i siostry,
Dzisiejszego poranka zapraszam was do refleksji nad św. Euzebiuszem z Vercelli, pierwszym biskupem północnej Italii, o którym mamy pewne wiadomości. Urodzony na Sardynii na początku IV wieku jeszcze w dzieciństwie przeniósł się z rodziną do Rzymu. Później został lektorem: w ten sposób należał do duchowieństwa Miasta w czasach, gdy Kościół boleśnie doświadczał herezji ariańskiej. Wielki szacunek, jaki otaczał Euzebiusza, tłumaczy wybranie go w 345 na stolicę biskupią w Vercelli. Nowy biskup przystąpił natychmiast do intensywnej pracy ewangelizacyjnej na obszarze, który był jeszcze w dużej mierze pogański, zwłaszcza w okolicach wiejskich. Czerpiąc inspirację ze św. Atanazego - który spisał Żywot św. Antoniego, inicjatora wschodniego monastycyzmu - założył w Vercelli wspólnotę kapłańską, podobną do wspólnoty monastycznej. To zgromadzenie mnisze wycisnęło na duchowieństwie północnych Włoch piętno apostolskiej świętości i wydało takie wybitne postacie biskupów, jak Limeniusz i Honorat - następcy Euzebiusza w Vercelli, Gaudencjusz w Novarze, Eksuperancjusz w Tortonie, Eustazjusz w Aoście, Eulogiusz w Ivrei, Maksym w Turynie, przy czym wszystkich ich Kościół czci jako świętych.