U stóp Góry Potopu

W ubiegłym roku także drugi z armeńskich patriarchów, katolikos Garegin II, otrzymał w darze od Stolicy Apostolskiej relikwie patrona Ormian, który na początku IV stulecia nawrócił króla Tyrydatesa i był pierwszym biskupem nowo schrystianizowanego kraju.

Armenia położona jest w Azji, na Wyżynie Armeńskiej na południowy zachód od gór Kaukazu, lecz kulturowo przynależy do Europy. Jest od 1991 roku suwerenną republiką zamieszkaną przez około 3,5 mln ludności. Teren historycznej Armenii jest większy aniżeli odrodzonego państwa i obejmuje ziemie należące dziś do Turcji, Gruzji i Azerbejdżanu.

Chociaż legenda o pochodzeniu mieszkańców tej górskiej krainy mówi o czasach Noego, a człowiek pojawił się na tych terenach już w neolicie, to dopiero w IX wieku przed Chr. powstało konkurujące z Asyrią silne państwo Urartu ze stolicą w Tuszpie nad jeziorem Wan. Natomiast w VIII wieku przed Chr. tracko-frygijskie plemiona wywodzące się z Tesalii i Macedonii zasiedliły doliny u stóp wyniosłych szczytów Kaukazu. Jednak dopiero w VI wieku przed Chr. narodził się naród Ormian.

Doszło wtedy do połączenia się Chaldów z indoeuropejskimi Hajami (przez Persów zwanych Armeńczykami). Kraj został podbity przez Persję w VI w przed Chr., a później podporządkowany Aleksandrowi Macedońskiemu. W drugiej połowie I wieku po Chr. Armenia była hołdownikiem i sojusznikiem cesarstwa rzymskiego. Już w starożytności kraj dzielono na Armenię Większą i Armenię Mniejszą (ta została wcielona do Kapadocji, prowincji imperium rzymskiego).

Przyjęcie chrześcijaństwa w 299 roku zaostrzyło konflikt z Persją, w VII stuleciu ziemie pod Araratem zajęli Arabowie, a w X kraj dostał się pod wpływy Bizancjum. W końcu XI stulecia wtargnęli tu Turcy seldżuccy, a w latach 1235-43 Armenia po ciężkich walkach padła pod ciosami wojsk mongolskich. Spustoszona następnie przez Tamerlana, została zajęta przez Turków osmańskich w XIV wieku. Po wojnie rosyjsko-perskiej 1828 r. część wschodnia została przyłączona do Rosji, po wojnie rosyjsko-tureckiej 1878 r. państwo carów przyłączyło także część północną.