U stóp Góry Potopu
Z okazji obchodów 1700-lecia chrztu Armenii Ojciec Święty ofiarował katolickiemu patriarsze Cylicji Nersesowi Bedrosowi relikwie św. Grzegorza.
Ahtamar
Administracja Kościoła ormiańskiego składała się z licznych patriarchatów. Najważniejsze z nich znajdowały się w: Jerozolimie, Konstantynopolu, Cylicji, Ahtamarze. Większość z nich funkcjonuje do dziś, a podlega władzy zwierzchniej katolikosa rezydującego w dzisiejszej Armenii. Patriarchat z Cylicji został przeniesiony w 1930 r. do Libanu. Siedziba biskupa ahtamarskiego znajdowała się na wyspie o tej samej nazwie, na jeziorze Wan, w dzisiejszej wschodniej Turcji. W roku 1113 patriarchat został ponownie podniesiony do rangi katolikosatu.
Od czasu wypraw krzyżowych stosunki między Kościołem rzymskokatolickim a ormiańskim układały się poprawnie. Duchowni ormiańscy naciskani przez władze świeckie byli zdecydowani podpisać unię z Rzymem. Podczas soboru florenckiego (1439) papież zażądał ścisłego podporządkowania się mu hierarchii duchownej.
Doprowadziło to do sporu wewnątrz Kościoła ormiańskiego. Dalekosiężnym skutkiem sporu (schizmy) był wybór przez przeciwników unii drugiego katolikosa, który rezydował na Ahtamarze. Z dawnej świetności omawianego miejsca pozostał jedynie niewielki kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża. Zewnętrzne mury świątyni pokryte są wyobrażeniami scen biblijnych oraz płaskorzeźbami przedstawiającymi życie codzienne ówczesnej wyspy.
Ściany wewnątrz ozdobione są, podobnie jak na zewnątrz, przedstawieniami z Biblii. Na wyspie znajdują się fundamenty dawnych zabudowań, a we wschodniej części jest dobrze zachowany cmentarz mnichów. Na przełomie XIX i XX w. w wyniku masowej eksterminacji Ormian przez władze tureckie, święte miejsce zostało opuszczone i zapomniane.
Administracja Kościoła ormiańskiego składała się z licznych patriarchatów. Najważniejsze z nich znajdowały się w: Jerozolimie, Konstantynopolu, Cylicji, Ahtamarze. Większość z nich funkcjonuje do dziś, a podlega władzy zwierzchniej katolikosa rezydującego w dzisiejszej Armenii. Patriarchat z Cylicji został przeniesiony w 1930 r. do Libanu. Siedziba biskupa ahtamarskiego znajdowała się na wyspie o tej samej nazwie, na jeziorze Wan, w dzisiejszej wschodniej Turcji. W roku 1113 patriarchat został ponownie podniesiony do rangi katolikosatu.
Od czasu wypraw krzyżowych stosunki między Kościołem rzymskokatolickim a ormiańskim układały się poprawnie. Duchowni ormiańscy naciskani przez władze świeckie byli zdecydowani podpisać unię z Rzymem. Podczas soboru florenckiego (1439) papież zażądał ścisłego podporządkowania się mu hierarchii duchownej.
Doprowadziło to do sporu wewnątrz Kościoła ormiańskiego. Dalekosiężnym skutkiem sporu (schizmy) był wybór przez przeciwników unii drugiego katolikosa, który rezydował na Ahtamarze. Z dawnej świetności omawianego miejsca pozostał jedynie niewielki kościół pod wezwaniem Świętego Krzyża. Zewnętrzne mury świątyni pokryte są wyobrażeniami scen biblijnych oraz płaskorzeźbami przedstawiającymi życie codzienne ówczesnej wyspy.
Ściany wewnątrz ozdobione są, podobnie jak na zewnątrz, przedstawieniami z Biblii. Na wyspie znajdują się fundamenty dawnych zabudowań, a we wschodniej części jest dobrze zachowany cmentarz mnichów. Na przełomie XIX i XX w. w wyniku masowej eksterminacji Ormian przez władze tureckie, święte miejsce zostało opuszczone i zapomniane.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Prezes Papieskiej Akademii Życia: za prawem do aborcji stoi „prawo najsilniejszego”
Nienarodzone dziecko jest zawsze słabsze, nie może mówić za siebie i nie może niczego żądać.
Papież podjął decyzje ws. nowych świętych i błogosławionych
Franciszek zatwierdził trzy dekrety Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych.
Watykan protestuje przeciw skazaniu kard. Ouelleta przez francuski sąd
Sąd wydały wyrok, że bezprawnie wydalili zakonnicę ze zgromadzenia.
Książka, w której Papież otwiera swoje serce dla wszystkich
„Życie. Moja historia w Historii”, dziś ma w Polsce swoją premierę.
