Mszę św. odprawiono na Placu Defilad na zakończenie Krajowego Kongresu Eucharystycznego w Warszawie
8 czerwca 1987 roku Jan Paweł II przybył do Polski z trzecią pielgrzymką. Wcześniej w tym samym roku odwiedził Urugwaj, Chile, Argentynę i RFN. Trzy upadające dyktatury wojskowe oraz kraj, którego obywatele dobrze pamiętali nazizm, a rodziny wielu z nich żyły we wschodnioniemieckim Stasilandzie.
Tygodniki polskie pisały o pielgrzymce
Parę miesięcy przed II pielgrzymką papieską do Polski miałem operację. Leżałem w domu cały obandażowany. I wtedy odwiedził mnie śp. biskup Herbert Bednorz. Przyszedł z propozycją napisania krótkiego utworu, który miałby zostać wykonany dla Papieża.
Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Polski była dla mnie przede wszystkim niesamowitym objawieniem wiary. Nie przesadzę mówiąc, że była doświadczeniem zesłania Ducha Świętego.
Kiedy 2 czerwca 1979 roku samolot z Janem Pawłem II na pokładzie lądował na warszawskim lotnisku Okęcie, we wszystkich kościołach w Polsce rozdzwoniły się dzwony. W oknach bardzo wielu mieszkań i na ulicach całego kraju, obok propagandowych haseł o przewodniej roli partii, pojawiły się emblematy religijne. Polacy tłumnie wyszli witać i słuchać Papieża Rodaka oraz modlić się z nim.
Swoją środową katechezę 4 czerwca papież Jan Paweł II poświęcił w całości osobie swego poprzednika Jana XXIII, którego 40. rocznica śmierci przypadała 3 czerwca.
Śledź wypowiedzi papieża Franciszka na Twitterze.
„Kto przyjmuje migranta, przyjmuje Chrystusa” – zaznacza Franciszek i dodaje: „Migrantowi trzeba towarzyszyć, wspierać go i integrować”.