30 czerwca kończy się blisko 12-letnia misja Hanny Suchockiej jako ambasadora Polski przy Stolicy Apostolskiej.
Swój urząd rozpoczęła ona 3 grudnia 2001 r. w czasie pontyfikatu Jana Pawła II. Była jednym z niewielu przedstawicieli państw przy Watykanie, którzy wypełniali swoje reprezentacyjne zadania w czasie posługi aż trzech papieży. Wkrótce swoje listy uwierzytelniające złoży na ręce Franciszka nowy polski przedstawiciel przy Watykanie Piotr Nowina-Konopka.
Przed opuszczeniem Rzymu ambasador Hanna Suchocka znalazła jeszcze czas na podsumowującą rozmowę z Radiem Watykańskim. Tak wspomina czas swojej misji przy Stolicy Apostolskiej.
„Ten okres jawi się jako niezwykle interesujący. W momencie, kiedy obejmowałam tę funkcję, nie mogłam nawet zakładać, że będzie on tak obfity w wydarzenia. Rozpoczynałam w momencie, kiedy Jan Paweł II był już w bardzo trudnej sytuacji zdrowotnej, ale mimo to spotkanie z nim dodawało sił. W ogóle nie zakładałam, że będę ambasadorem, który będzie uczestniczył przy zamykaniu tego pontyfikatu. Później osiem lat z Papieżem Benedyktem. Ten okres był bardzo ważny, bo Benedykt XVI dawał bardzo wyraźne wskazania na ten trudny czas. Jego nawoływania, byśmy nie ulegali relatywizmowi, były ważną wskazówką dla działalności dyplomatycznej. I następnie trzeci pontyfikat, i znowu odmienny od poprzednich” – powiedziała Hanna Suchocka.
Rozmowa z Hanną Suchocką w magazynie Radia Watykańskiego.
Odpowiedział papież na pytanie czy islam stanowi zagrożenie dla chrześcijańskiej tożsamości Zachodu
O szczegółach opowiada prefekt Sekretariatu ds. Gospodarczych Maximino Caballero Ledo.
Przybycie Papieża było także wsparciem w trudnościach, z jakimi mierzą się Libańczycy na co dzień.
Ziemia Święta zeszła z pierwszych stron gazet, a to od razu...
Pokój, jedność, braterstwo, przyszłość: oto bogactwo przesłania, którego nikt nie zapomni.
W samolocie, w drodze powrotnej z Libanu do Rzymu Leon XIV spotkał się z dziennikarzami.
Papież zakończył trwającą od 27 listopada podróż apostolską do Turcji i Libanu.
Trzeba rozbroić nasze serca, zrzucić pancerze naszych etnicznych i politycznych izolacji...