Watykan kontra pedofile

W dokumencie podkreślono, że normy stanowią uzupełnienie powszechnego prawa Kościoła, który tradycyjnie uważał seksualne wykorzystywanie nieletnich za ciężkie przestępstwo i karze jego sprawcę surowo, nie wyłączając wydalenia ze stanu duchownego, jeśli wymaga tego konkretny przypadek. Zwrócono jednocześnie uwagę, że seksualne wykorzystywanie zostało w różny sposób zdefiniowane przez władze świeckie, Normy zaś nie odwołują się do żadnej konkretnej definicji zawartej w prawie cywilnym. Podstawową wskazówką jest natomiast szóste przykazanie - "Nie cudzołóż".

Oto najważniejsze Normy, przyjęte przez amerykańskich biskupów i zaakceptowane przez Watykan:

1.Każda diecezja/eparchia będzie miała spisane normy postępowania wobec księży i diakonów dopuszczających się seksualnego wykorzystywania nieletnich, a także wobec całego personelu kościelnego.

3. Biskupi powołają komisję rewizyjną, złożoną z co najmniej pięciu osób, wyróżniających się niezwykłą uczciwością i w pełni związanych z Kościołem. Większość stanowić mają osoby świeckie, nie zatrudnione w diecezji/eparchii.

4. Po otrzymaniu informacji o zarzutach wobec księdza lub diakona przeprowadzone zostanie wstępne dochodzenie, zgodne z prawem kanonicznym. Podjęte zostaną wszystkie stosowne kroki na rzecz obrony reputacji oskarżonego w czasie dochodzenia. Kiedy zostaną zgromadzone wystarczające dowody, poinformowana zostanie o tym Kongregacja Nauki Wiary. Biskup/eparcha zwolni oskarżonego z posługi lub też z urzędu kościelnego czy też sprawowanej funkcji, wprowadzi zakaz mieszkania w danym miejscu i publicznego udziału w sprawowaniu Eucharystii, aż do czasu ogłoszenia wyniku procesu.

5. Oskarżony może zostać poproszony lub nakłoniony do poddania się badaniom lekarskim i psychologicznym.

6. Jeśli choćby pojedynczy akt seksualnego wykorzystania przez księdza lub diakona zostanie przez niego potwierdzony lub udowodniony w czasie procesu zgodnego z prawem kanonicznym, osoba ta zostanie na stałe zwolniona z posługi kościelnej, nie wyłączając wykluczenia ze stanu duchownego, jeśli będzie to uzasadnione konkretnym przypadkiem.

7. Jeśli kara wykluczenia ze stanu duchownego nie zostanie zastosowana, np. z powodu podeszłego wieku lub choroby, sprawca czynu powinien żyć w modlitwie i pokucie. Nie będzie mógł odprawiać publicznie Mszy świętej i udzielać sakramentów. Otrzyma polecenie, by nie nosić stroju duchownego i nie przedstawiać się jako kapłan.

8. Ponieważ seksualne wykorzystywanie nieletnich jest przestępstwem w uniwersalnym prawie Kościoła, a także w jurysdykcji Stanów Zjednoczonych, w trosce o dobro wspólne i przestrzegając prawo kanoniczne biskup/eparcha będzie miał pełnomocnictwo do zapewnienia tego, by sprawca czynu nie kontynuował swej posługi.

9. Diecezja/eparchia będzie stosować się do wszystkich przepisów prawa cywilnego w sprawie informowania władz cywilnych o zarzutach i będzie w pełni współpracować z nimi podczas dochodzenia.

10. Żaden ksiądz czy duchowny, który popełnił takie czyny nie może zostać przeniesiony do innej diecezji czy prowincji zakonnej.

11. Konieczna jest obrona praw wszystkich stron, zwłaszcza osoby utrzymującej, że padła ofiarą wykorzystywania oraz osoby oskarżonej o te czyny. Jeśli zarzuty te nie potwierdzą się, trzeba podjąć wszystkie niezbędne kroki na rzecz przywrócenia dobrego imienia osoby niesłusznie oskarżonej.