O Człowieku mocnym wiarą

Był wierny codziennemu rytmowi modlitw i praktyk religijnych: Msza św., brewiarz, medytacja, nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, Różaniec, cotygodniowa spowiedź. Lubił pisać w kaplicy, modlił się przed podjęciem decyzji. Kard. Deskur: „On żył, modląc się. Kiedy był w kaplicy, słychać było, jak rozmawiał jakby z bliską osobą”. Kard. Dziwisz: „On był zakochany w Bogu”. Kardynal Ratzinger w 1996 roku mówił w wywiadzie: „Osobista medytacja, dialog z Bogiem odgrywają decydującą rolę w jego życiu. Jest mężem Bożym, jego filozofia i teologia rodzi się w gruncie rzeczy w dialogu z Bogiem. Najgłębszym źródłem tego, co mówi, jest fakt, że każdego dnia rozmawia z Panem o wszystkich problemach świata”. W swoim testamencie Jan Paweł napisał po zamachu w 1981 roku: „tym głębiej czuję, że znajduję się całkowicie w Bożych Rękach”. Zakończył słowami Ukrzyżowanego: „W ręce Twoje, Panie, powierzam ducha mego”. George Weigel: „Jego wiara nie jest jednym z aspektów jego osobowości czy jednym z wymiarów intelektu. Jego wiara jest Karolem Wojtyłą na najgłębszym poziomie jego bycia osobą”.

2. Nauczanie: musicie być mocni!
„Chrystus z pewnością pragnie wiary. Pragnie jej od człowieka i pragnie jej dla człowieka. Osobom szukającym u Niego cudu mówił: »wiara cię uzdrowiła«. (…) Jezus pragnie wzbudzać w ludziach wiarę. Pragnie, ażeby odpowiadali na słowo Ojca, ale pragnie tego zawsze z poszanowaniem godności człowieka, ponieważ w szukaniu wiary już ujawnia się pewna forma wiary i spełniony jest konieczny warunek do zbawienia” („Przekroczyć próg nadziei”). „Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. Sam Bóg zaszczepił w ludzkim sercu pragnienie poznania prawdy, którego ostatecznym celem jest poznanie Jego samego, aby człowiek – poznając Go i miłując – mógł dotrzeć także do pełnej prawdy o sobie” (encyklika Fides et ratio).

„Akt wiary jest najdonioślejszym wyborem w życiu człowieka; to w nim bowiem wolność dochodzi do pewności prawdy i postanawia w niej żyć” (tamże). „To wiara przynagla rozum, aby przekraczał wszelkie bariery izolacji i nie wahał się ponosić ryzyka w poszukiwaniu wszystkiego, co piękne, dobre i prawdziwe. Wiara zatem staje się zdecydowanym i przekonującym obrońcą rozumu” (tamże). „Najcenniejszym darem, jaki Kościół może dać dzisiejszemu zagubionemu i niepokojem trawionemu światu, to ukształtować w nim chrześcijan, utwierdzonych w tym, co istotne, i radujących się w pokorze swoją wiarą” (adhortacja Catechesi tradendae). „Musicie być mocni! Musicie być mocni tą mocą, którą daje wiara! Musicie być mocni mocą wiary! Musicie być wierni! Dziś tej mocy bardziej wam potrzeba niż w jakiejkolwiek epoce dziejów (homilia na krakowskich Błoniach, 9.06.1979).