Warszawa: Pożegnanie

Jak na całym szlaku papieskiego pielgrzymowania, również i tu, przy Krakowskim Przedmieściu oczekiwano Arcypasterza już na kilka godzin przed Jego przybyciem. Zaproszeni na spotkanie reprezentanci świata kultury i sztuki zapełnili wnętrze kościoła, wierni, warszawiacy i przyjezdni, stali na całej trasie przejazdu Papieża, od lądowiska na stadionie Polonii aż po okolice kościoła św. Krzyża. Przejeżdżającego witały burzliwe oklaski, a gdy zjawił się w głównej nawie kościoła i przeszedł do ołtarza Najświętszego Sakramentu, chór Filharmonii Narodowej wykonał historyczne pieśni polskie: „Bogurodzicę" i „Gaude Mater Polonia". Ksiądz Prymas kard. Józef Glemp, wygłaszając słowa powitania, przypomniał tradycje kościoła św. Krzyża, który był świadkiem tylu ważnych dla narodu wydarzeń. Stojący na schodach świątyni posąg Chrystusa z krzyżem i napisem „Sursum corda" był nawet w najczarniejszej dla narodu godzinie wezwaniem i znakiem nadziei.

W imieniu warszawskiego Duszpasterstwa Środowisk Twórczych przemówił Andrzej Łapicki: Twoja obecność wśród nas, Ukochany Ojcze Światy, jest promieniem przecinającym czarne chmury naszego codziennego bytowania. Nie jest naszym celem wprowadzanie kultury do Kościoła, bo ona jest w nim od lat tysiąca; chcemy wprowadzić Kościół do kultury, chcemy zbudować jedną, jednolitą w swej różnorodności kulturę chrześcijańskiego narodu, narodu chrześcijańskiego od tysiąca lat, narodu chrześcijańskiego na następne tysiąclecia.

Następnie Chór i Orkiestra Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda wykonały utwór Karola Szymanowskiego „Stabat Mater". Rozpoczęło się nabożeństwo Słowa Bożego, w trakcie którego zabrał głos Papież Jan Paweł II. Przemówienie Ojca Świętego spotkało się z żywą reakcją, zwłaszcza gdy mówił o twórcach kultury jako wielkiej wspólnocie ludzi, którzy trwając przy wielorakim warsztacie twórczości, służą trwaniu i przetrwaniu Narodu. Naród bowiem trwa w swojej duchowej tożsamości poprzez kulturę. Papież zacytował fragmenty swego przemówienia, wygłoszonego w siedzibie UNESCO w czerwcu 1980 r., gdzie mówił o prawach narodu do kultury, będącej podstawą jego suwerenności.

Cieszę się — dodał Papież — że intelektualiści, artyści, ludzie kultury, znajdują w Kościele przestrzeń wolności, której nieraz brakuje im gdzie indziej. Wystąpienie papieskie zostało gorąco przyjęte, a późniejsze komentarze potwierdzają, że wywarło duże wrażenie na słuchaczach.

Tego wieczora w kościele św. Krzyża modlono się o ufność w zwątpieniu, o radość w nadziei, o wiarę bez zastrzeżeń. Ofiarowano Papieżowi liczne dary, m.in. egzemplarz nowej książki Jana Józefa Szczepańskiego „Kadencja", kasetęz filmem pt. „Jest"(ilustrującym poprzednią pielgrzymkę Jana Pawła II do Ojczyzny) i album z projektami kościołów, które powstają obecnie w Polsce. Spotkanie trwało do późnego wieczora.

PIOTR NITECKI