List do katolików w Irlandii - tekst

Również świeccy powinni być zachęcani do spełnienia swoich zadań w życiu Kościoła. Starajcie się o taką ich formację, by mogli w sposób wyraźny i przekonywujący uzasadniać Ewangelię we współczesnym społeczeństwie (por. 1 P 3, 15) oraz współpracować w pełni w życiu i posłannictwie Kościoła. Pomoże wam to ze swej strony, by na nowo stać się przewodnikami i świadkami odkupieńczej prawdy Chrystusa.
Separator stron

12. Do wszystkich wiernych w Irlandii

Doświadczenie Kościoła, jakie staje się udziałem młodego człowieka, powinno zawsze przynosić owoc w postaci osobistego i życiodajnego spotkania z Jezusem Chrystusem we wspólnocie, która kocha i ofiaruje pokarm. W tym środowisku powinno się zachęcać młodych, by wzrastali do pełni swojej ludzkiej i duchowej postawy, by aspirowali do wzniosłych ideałów świętości, miłości i prawdy oraz czerpali natchnienie z bogactw wielkiej tradycji religijnej i kulturowej. W naszym coraz bardziej zsekularyzowanym społeczeństwie, w którym również my chrześcijanie często z trudnością mówimy o transcendentnym wymiarze naszej egzystencji, musimy znaleźć nowe drogi, by przekazać młodym piękno i bogactwo przyjaźni z Jezusem Chrystusem w komunii Jego Kościoła. W stawianiu czoła obecnemu kryzysowi, podejmowane środki w sprawiedliwym traktowaniu poszczególnych przestępstw są istotne, ale same z siebie są niewystarczające: potrzeba nowej wizji, by dostarczyć inspiracji dla obecnego pokolenia oraz przyszłych pokoleń, aby czerpać z daru naszej wspólnej wiary. Krocząc drogą wskazaną przez Ewangelię, zachowując przykazania oraz upodobniając coraz bardziej nasze życie do osoby Jezusa Chrystusa, doświadczycie głębokiej odnowy, której dzisiaj tak pilnie potrzeba. Zachęcam was wszystkich do wytrwania na tej drodze.

13. Drodzy bracia i siostry w Chrystusie, pragnąłem skierować do was te słowa odwagi i wsparcia, kierując się głębokim zatroskaniem o was wszystkich w tym bolesnym czasie, w którym tak wyraźnie odsłoniła się kruchość ludzkiej kondycji. Mam nadzieję, że przyjmiecie je jako znak mojej duchowej bliskości oraz mojej ufności w waszą zdolność udzielenia odpowiedzi na wyzwania obecnej chwili, czerpiąc na nowo natchnienie i siłę ze szlachetnych tradycji Irlandii w wierności Ewangelii, wytrwania w wierze i śmiałości w zdobywaniu świętości. Razem z wami wszystkimi modlę się usilnie, aby z pomocą łaski Bożej rany zadane wielu osobom i rodzinom mogły się zagoić i aby Kościół w Irlandii mógł doświadczyć czasu odrodzenia i duchowej odnowy.

14. Chcę wam zasugerować kilka konkretnych inicjatyw, abyście sprostali sytuacji. Na zakończenie mojego spotkania z biskupami Irlandii poprosiłem, aby tegoroczny Wielki Post był czasem modlitwy o zesłanie na Kościół waszego kraju Bożego miłosierdzia, darów świętości i mocy Ducha Świętego. Dziś wzywam was wszystkich, abyście swoje piątkowe postanowienia pokutne ofiarowali przez cały rok, od teraz aż do Wielkanocy 2011 r., w tej właśnie intencji. Proszę, byście ofiarowali swój post, modlitwy, lekturę Pisma Świętego i dzieła miłosierdzia, prosząc o łaskę uzdrowienia i odnowy Kościoła w Irlandii. Zachęcam was do ponownego odkrycia sakramentu pojednania i częstszego korzystania z jego przemieniającej łaski.

Szczególną uwagę należy poświęcić adoracji eucharystycznej, dlatego w każdej diecezji powinny być kościoły i kaplice do tego przeznaczone. Proszę, aby parafie, seminaria, domy zakonne i klasztory zorganizowały okresy adoracji eucharystycznych, tak aby wszyscy mieli możliwość uczestniczenia w nich. Żarliwa modlitwa wobec realnej obecności Pana pozwoli wam dokonywać aktu wynagrodzenia za grzechy nadużyć, które spowodowały tak wielkie szkody, a jednocześnie wypraszać łaskę, jaką jest odnowa siły i głębokie poczucie misji biskupów, kapłanów, zakonników i wiernych.

Ufam, że program ten doprowadzi do odrodzenia Kościoła w Irlandii w pełni prawdy samego Boga, ponieważ prawda nas wyzwala (por. J 8, 32).

Ponadto, po konsultacjach i modlitwie w tej intencji, zamierzam ogłosić wizytację apostolską niektórych diecezji Irlandii, a także seminariów i zgromadzeń zakonnych. Wizytacja będzie miała na celu wsparcie Kościoła lokalnego na drodze odnowy i zostanie przygotowana we współpracy odpowiednich urzędów Kurii Rzymskiej i Konferencji Episkopatu Irlandii. Szczegóły zostaną podane do wiadomości w odpowiednim czasie.

Proponuję także, aby odbyła się krajowa misja dla wszystkich biskupów, kapłanów i zakonników. Mam nadzieję, że korzystając z wiedzy doświadczonych kaznodziejów i rekolekcjonistów zarówno z Irlandii, jak z innych krajów, i studiując na nowo dokumenty soborowe, ryty liturgiczne święceń kapłańskich, ślubów zakonnych i najnowsze nauczanie papieskie, głębiej docenicie wartość swoich powołań i zdołacie dotrzeć do korzeni swojej wiary w Jezusa Chrystusa oraz obficie czerpać ze źródeł wody żywej, którą On wam daje poprzez Kościół.

W tym Roku poświęconym kapłanom polecam waszej uwadze w szczególny sposób postać św. Jana Marii Vianneya, który miał tak bogate poczucie tajemnicy kapłaństwa. „Kapłan – pisał – ma klucze do niebieskiego skarbca: to on otwiera drzwi, to on jest szafarzem dobrego Boga, zarządcą Jego dóbr”. Proboszcz z Ars dobrze zrozumiał, jak bardzo jest błogosławiona wspólnota, gdy posługuje jej dobry i święty kapłan: „Dobry pasterz, pasterz według serca Bożego, jest największym skarbem, jaki dobry Bóg może dać parafii i jednym z najcenniejszych darów Bożego miłosierdzia”. Oby za wstawiennictwem św. Jana Marii Vianneya odżyło kapłaństwo w Irlandii i oby cały Kościół w Irlandii pogłębił szacunek dla wielkiego daru kapłańskiej posługi.

Korzystam z okazji, aby już teraz podziękować wszystkim tym, którzy będą uczestniczyli w wizytacji apostolskiej i misji, jak również licznym mężczyznom i kobietom, którzy w całej Irlandii już teraz zabiegają o ochronę dzieci w środowiskach kościelnych. Od momentu, kiedy udało się w pełni zrozumieć wagę i rozmiar problemu nadużyć seksualnych w stosunku do nieletnich w instytucjach katolickich w różnych częściach świata, Kościół włożył bardzo wiele pracy, aby stawić mu czoło i wynagrodzić krzywdy. Nie szczędząc wysiłków należy ulepszać i uzupełniać istniejące już procedury, a tymczasem pokrzepia mnie fakt, że obowiązujące systemy ochrony, zastosowane przez Kościoły lokalne, są uważane w niektórych częściach świata za wzór do naśladowania dla innych instytucji.

Specjalną Modlitwą za Kościół w Irlandii pragnę zakończyć ten list, który wam przesyłam z troską ojca o własne dzieci i z miłością chrześcijanina takiego samego jak wy, zgorszonego i zranionego tym, co się stało w naszym umiłowanym Kościele. Kiedy będziecie odmawiali tę modlitwę w waszych rodzinach, parafiach i wspólnotach, niech Najświętsza Maryja Panna was strzeże i prowadzi drogą wiodącą do ściślejszego zjednoczenia z Jej Synem, ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. Z wielką miłością i niezłomną ufnością w Boże obietnice z serca udzielam wam wszystkim mojego Apostolskiego Błogosławieństwa jako zadatku siły i pokoju w Panu.


Watykan, 19 marca 2010 r., uroczystość św. Józefa