Jan Paweł II do młodych

„Abyście umieli zdać sprawę z nadziei, która jest w was” - tymi słowami Jan Paweł II rozpoczyna list, który będzie podstawą kolejnej serii pytań konkursowych. List został ogłoszony w Niedzielę Palmową na rok przed I Światowymi Dniami Młodzieży.

Chodziło o list Parati Semper – List apostolski do młodych całego świata z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży (1985 r.)

1. Co zrobić, by moje życie miało sens? To pytanie kluczowe dla wielu ludzi, szczególnie młodych. Odpowiedź na to pytanie Jan Paweł II wyprowadza z jednej sceny ewangelicznej. Odpowiedź Chrystusa – a zarazem Jana Pawła II – ma dwa etapy. W pierwszym, podstawowym etapie papież wymienia trzy główne elementy. Jakie?

Odp. Chodzi o spotkanie z bogatym młodzieńcem. Dialog Chrystusa z młodzieńcem w papieskim rozważaniu dotyka w pierwszej części trzech kwestii: wskazania na Boga jako podstawy życia i źródła wartości, spojrzenia w perspektywie nie tylko teraźniejszej, ale także wiecznej i w końcu pytania o przykazania, czyli o dobrze uformowane sumienie.

2. Młody człowiek tworzy swój projekt na życie. Pragnie czegoś więcej, pragnie szukać dalej i sięgać wyżej. Projekt życia – jeśli budowany jest w oparciu o wezwanie Chrystusa – staje się powołaniem. Słowo „powołanie” kojarzy się zwykle z drogą kapłańską lub zakonną – tu jednak Jan Paweł II podkreśla, powołując się na Sobór Watykański II, że na tym wołanie Boga się nie kończy. Jakie jeszcze powołania wymienia?

Jan Paweł II wspomina o powołaniu wszystkich ochrzczonych do uczestnictwa w posłannictwie Chrystusa; prorockim, kapłańskim i królewskim, o powszechnym powołaniu do świętości, w końcu stwierdza, że „każde życiowe powołanie człowieka jako powołanie chrześcijańskie odpowiada ewangelicznemu wezwaniu.” Chrystusowe „pójdź za mną” odzywa się na różnych drogach, a Jego naśladowcą można się stawać także zabiegając o przeobrażenie całej doczesnej rzeczywistości w duchu Ewangelii.

3. „Nie pozwólcie sobie odebrać tego bogactwa! Nie wpisujcie w projekt waszego życia treści zniekształconej, zubożałej i zafałszowanej! – woła Jan Paweł II. O jakim bogactwie mowa? Jakie są konsekwencje „zniekształceń” i „fałszerstw”?

Mowa o miłości oblubieńczej, małżeńskiej i rodzicielskiej, o projekcie „na całe życie”. „O miłości wedle duszy i ciała, miłości która cierpliwa jest i łaskawa, która nie szuka swego i nie pamięta złego, miłości która umie współweselić się z prawdą, miłości, która wszystko przetrzyma”.

Model „postępowy” i „nowoczesny” – zauważa Jan Paweł II - krytykuje chrześcijańską moralność małżeńską, prowadzi jednak do tego, że człowiek z podmiotu zamienia się w przedmiot, miłość zredukowana jest do użycia – choćby i obustronnego, dziecko zaś staje się jedynie „uciążliwym dodatkiem”.