Homilia do młodzieży na VII Dzień Papieski

Podstawą godności człowieka jest upodobnienie do Boga i odkupienie przez wcielonego Syna Bożego. Bóg bowiem stworzył ludzi na swój obraz, a przez Chrystusa uczynił swoimi przybranymi dziećmi. Dzięki temu człowiek, każdy człowiek: kobieta i mężczyzna, dziecko i osoba w podeszłym wieku, również nieuleczalnie chora, a także nie w pełni sprawna umysłowo – każda osoba ludzka posiada niezrównaną godność. Z niezbywalnej godności człowieka jako dziecka Bożego wynika świętość ludzkiego życia.

3. Jan Paweł II wielokrotnie przypominał to pierwsze i najbardziej podstawowe pośród praw człowieka – prawo do życia. Mówił, że „(…) życie ludzkie jest święte i nienaruszalne od momentu poczęcia aż do naturalnego kresu. (...) Prawdziwa kultura życia gwarantuje nie narodzonym prawo do przyjścia na świat (…), zapewnia niepełnosprawnym możliwość rozwijania ich potencjału, a chorym i starszym odpowiednią opiekę” [Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Pokoju 1999, nr 4, „L'Osservatorc Romano”, wyd. polskie, 1 (1999), s. 5]. Ale nie tylko to. Jan Paweł II nauczył się od Chrystusa brać człowieka w obronę: przed systemami politycznymi, przed wyzyskiem jednego przez drugiego.

Uczył też, by sam człowiek nie niszczył swej ludzkiej godności. Wśród wszystkich godności, jakie człowiek zyskuje w życiu, żadna nie może się zrównać z tą najważniejszą, otrzymaną za darmo – godnością ludzką.

W dowód wdzięczności za papieską działalność, dnia 17 maja 2003 roku władze rzymskiego uniwersytetu La Sapienza - z okazji siedemsetlecia powstania uczelni - wręczyły papieżowi Janowi Pawłowi II dyplom doktora „honoris causa” w dziedzinie prawa. W ten sposób wyraziły uznanie za jego wkład w obronę praw człowieka.

W wygłoszonym przy tej okazji przemówieniu Ojciec święty przypomniał priorytety swej działalności duszpasterskiej, jakimi były: obrona praw rodziny, prawa do życia od poczęcia do naturalnej śmierci, prawa do wolności religijnej i do ochrony przed dyskryminacją, do własności prywatnej, swobodnego zrzeszania się, wyrażania opinii i informacji pod warunkiem poszanowania prawdy i ludzkiej godności; prawo do uczestniczenia w życiu politycznym, do dachu nad głową , do założenia rodziny i do pracy godziwie wynagradzanej, a także do oświaty i do kultury [Zob. “L’Osservatore Romano” 10 (2003), s. 33-35].