Młodzież nadzieją Ewangelii

4. WSPÓŁPRACA MISYJNA WAŻNYM I PILNYM ZADANIEM CAŁEGO LUDU BOŻEGO
Dlatego wzywam wszystkich wiernych, aby zastanowili się bardzo uważnie nad powyższymi spostrzeżeniami. W istocie bowiem wszyscy wierni, wszyscy członkowie Kościoła, będącego „misyjnym ze swej natury” (Ad gentes, 2 a), są „posłani”, są współodpowiedzialni za rozprzestrzenianie Królestwa Bożego.

Wystarczy zresztą spojrzeć na potrzeby pracy misyjnej oraz na alarmującą sytuację znacznej części ludzkości, do której jeszcze nie dotarła ewangeliczna nowina, by w głębi sumienia odczuć, jak bezwzględny jest nakaz misyjny Chrystusa oraz dostrzec całą wagę spoczywającego na każdym chrześcijaninie obowiązku działania na rzecz postępu ewangelizacji.

Albowiem - jak mówi św. Paweł - „jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani” (Rz 10,14-15).
Jako wspólnota, jako Mistyczne Ciało Chrystusa, Kościół towarzyszy pracy misyjnej swoich członków, wspiera ją, wskazując najlepsze metody współpracy, pozwalające poszczególnym ludziom wnosić w tę działalność swój własny wkład.

Istnieją różnorodne metody i niezliczone środki, ale z okazji tegorocznego Międzynarodowego Dnia Misyjnego pragnę podkreślić szczególne znaczenie niektórych z nich, tych, które zostały już wypróbowane w praktyce i które, chociaż nie jedyne, zajmują uprzywilejowane miejsce, pozostają bowiem w ścisłym związku ze Stolicą Piotrową: są to Papieskie Dzieła Misyjne.

5. PAPIESKIE DZIEŁA MISYJNE UPRZYWILEJOWANYM NARZĘDZIEM WSPÓŁPRACY

Papieskie Dzieła Misyjne są - jak czytamy w ich statutach - „oficjalnym i głównym narzędziem wszystkich Kościołów, służącym współpracy misyjnej” (Statuty Papieskich Dzieł Misyjnych, Rzym, 1980, rozdz. I, n. 2). „Tym Dziełom bowiem słusznie należy się pierwszeństwo, ponieważ są środkiem tak do wpajania katolikom od dzieciństwa ducha prawdziwie powszechnego i misyjnego, jak i do pobudzania do skutecznego zbierania dobrowolnych ofiar na rzecz wszystkich misji, zależnie od ich potrzeb” (Ad gentes, 38). Są to rzeczywiście aktywne, nowoczesne i dynamiczne instytucje, które pod każdym względem wspierają bezpośrednią pracę misjonarzy działających na pierwszej linii oraz zapewniają niezbędną pomoc ludności powierzonej ich opiece duszpasterskiej.