Katecheza - fundament dialogu powołaniowego

Spełniajcie z wiarą waszą posługę katechetów, szukajcie dla niej sił w modlitwie, potwierdzajcie ją konsekwentnym życiem chrześcijańskim. Uczcie się przemawiać do współczesnej młodzieży, bądźcie autentycznymi i wiarygodnymi wychowawcami ukazującymi ewangeliczny ideał jako powszechne powołanie i wyjaśniającymi, na czym polega sens i wartość różnych powołań do życia konsekrowanego.
Biskupów i kapłanów proszę, by dbali o żywotność powołaniowego aspektu katechezy, troszcząc się szczególnie o duchową i kulturową formację katechetów oraz o to, aby ich działalność powołaniowa była wspierana świadectwem świętości życia duszpasterzy.

Wzywam rodziny zakonne, męskie i żeńskie, aby zaangażowały wszystkie swoje możliwości i zdolności w dzieło katechezy, tak by dzięki właściwej współpracy nie stanowiła ona odizolowanej dziedziny pracy duszpasterskiej, lecz jej integralną część. Wysiłek włożony w katechezę Opatrzność zawsze wynagradza hojnym darem nowych i świętych powołań. Zachęcam przede wszystkim zakonników uczących w szkołach katolickich i odpowiedzialnych za nie, aby w ramach swej pracy wychowawczej ukazywali w pełnym świetle wartość powołania kapłańskiego, zakonnego i misyjnego.

Wzywam rodziców, by współpracowali z katechetami tworząc środowisko rodzinne przeniknięte wiarą i modlitwą oraz by kształtowali życie swoich dzieci zgodnie z wymaganiami chrześcijańskiego powołania. Każde konkretne powołanie jest bowiem wielkim darem Boga, który wchodzi pod ich dach.

Na koniec, niech cała społeczność chrześcijańska podejmie z misyjnym entuzjazmem wysiłek rozpoznawania młodych powołań, które Duch Święty nieustannie wzbudza w sercach; niech stara się przez wytrwałą i ufną modlitwę stwarzać właściwy klimat, w którym młodzi będą mogli usłyszeć głos Boga i odpowiedzieć nań wielkodusznie i z odwagą.

„O Jezu, Dobry Pasterzu Kościoła, Tobie powierzamy naszych katechetów; niech pod przewodnictwem biskupów i kapłanów umieją prowadzić tych, którzy zostali im powierzeni, do odkrycia prawdziwego sensu chrześcijańskiego życia jako powołania, aby wsłuchani uważnie w Twój głos wielkodusznie i bezinteresownie Cię naśladowali.

Błogosław nasze parafie i uczyń z nich żywe wspólnoty; niech dzięki modlitwie i życiu liturgicznemu, uważnemu i wiernemu słuchaniu Twojego słowa, wielkodusznej i płodnej miłości bliźniego stają się żyzną ziemią, na której będzie mogło rodzić się i dojrzewać obfite żniwo powołań.

O Maryjo, Królowo Apostołów, błogosław młodych, naucz ich Twojej uległości w słuchaniu słowa Bożego, pomóż im, by tak jak Ty umieli odpowiedzieć wielkodusznym i bezwarunkowym «tak» na tajemnicę miłości i wybrania, którą ukazuje im Pan”.

Watykan, w dniu św. Franciszka z Asyżu, 4 października 1990 r., w dwunastym roku Pontyfikatu.