Homilia Jana Pawła II wygłoszona 27 czerwca podczas Mszy św. beatyfikacyjnej w obrządku bizantyjskim we Lwowie

W ich sprzeciwie wobec tajemnicy nieprawości mimo ludzkiej kruchości zajaśniała siła wiary i łaski Chrystusowej (por 2 Kor 12, 9-10). Ich niezłomne świadectwo okazało się nasieniem nowych chrześcijan (por. Tertulian, Apol. 50, 13: CCL 1, 171). Wraz z nimi byli prześladowani i zostali zamordowani za sprawę Chrystusa także chrześcijanie innych wyznań. Ich wspólne męczeństwo jest mocnym wezwaniem do pojednania i jedności. Jest to ekumenizm męczenników i świadków wiary, który ukazuje drogę jedności chrześcijan XXI wieku.

Niechaj ich ofiara będzie konkretną lekcją życia dla wszystkich. Jest to zapewne niełatwe zadanie. W ciągu ostatnich wieków nagromadziło się zbyt wiele stereotypowych sposobów myślenia, zbyt wiele wzajemnych uraz i zbyt wiele nietolerancji. Jedynym sposobem oczyszczenia drogi jest zapomnienie przeszłości, prośba o wzajemne przebaczenie i przebaczenie sobie zadanych i otrzymanych ran i bezgraniczna ufność w odnowieńcze działanie Ducha Świętego. Ci męczennicy uczą nas wierności podwójnemu przykazaniu miłości: miłości do Boga i miłości do braci.

5. Drodzy kapłani, drodzy zakonnicy i zakonnice, drodzy seminarzyści, katecheci i studenci teologii! Właśnie wam chciałbym ukazać w sposób szczególny świetlany przykład tych świadków Ewangelii. Bądźcie jak oni wierni Chrystusowi aż do śmierci! Jeżeli Bóg błogosławi waszą ziemię licznymi powołaniami, jeżeli seminaria są pełne - a to jest źródłem nadziei dla waszego Kościoła - jest to z pewnością jeden z owoców ich ofiary.

To jednak wiąże się z waszą wielką odpowiedzialnością. Zwracajcie należytą uwagę na formację przyszłych kapłanów i powołanych do życia konsekrowanego zgodnie z zasadami wschodniej tradycji monastycznej. Z jednej strony należy podkreś Lkć wartość celibatu dla Królestwa Niebieskiego, z drugiej strony należy ukazywać znaczenie sakramentu małżeństwa ze związanymi z nim obowiązkami. Rodzina chrześcijańska - przypomniał Sobór - jest kościołem domowym, w którym rodzice winni być dla dzieci pierwszymi głosicielami wiary (por. "Lumen gentium", 11).