"Spoglądać na Chrystusa"

Czcigodni Bracia w kapłaństwie
Drodzy Mężczyźni i Kobiety życia konsekrowanego
Drodzy Przyjaciele!

Zebraliśmy się w tej dostojnej bazylice naszej "Magna Mater Austriae" w Mariazell. Od wielu pokoleń ludzie modlą się tutaj, aby uzyskać pomoc Matki Bożej. Również my chcemy dziś to uczynić. Chcemy wraz z Nią wielbić niezmierzoną dobroć Boga i wyrazić Panu naszą wdzięczność za wszystkie otrzymane dobrodziejstwa, zwłaszcza zaś za niezrównany dar wiary. Chcemy zawierzyć Jej także sprawy, które mamy w sercach: prosić o Jej opiekę dla Kościoła i za Jej wstawiennictwem o dar dobrych powołań dla naszych diecezji i wspólnot zakonnych, zabiegać o Jej pomoc dla rodzin i o Jej miłosierną modlitwę za wszystkie osoby, poszukujące dróg wyjścia ze swych grzechów i nawrócenia i wreszcie zawierzyć Jej macierzyńskiej trosce wszystkich chorych i osoby w starszym wieku.

Niech Wielka Matka Austrii i Europy pomoże nam wszystkim dokonać głębokiej odnowy wiary i życia!

Drodzy przyjaciele,

jako kapłani, zakonnicy i zakonnice, jesteście sługami i służebnicami misji Chrystusa. Tak jak dwa tysiące lat temu Jezus wezwał ludzi, aby poszli za Nim, także dzisiaj młodzi mężczyźni i kobiety na Jego wezwanie udają się w drogę, pociągnięci przez Niego i kierowani pragnieniem złożenia w służbie Kościoła własnego życia, oddając je, aby pomagać ludziom. Mają odwagę pójść za Chrystusem i chcą być Jego świadkami.

Życie na wzór Chrystusa jest w istocie ryzykownym przedsięwzięciem, gdyż jesteśmy zawsze zagrożeni przez grzech, przez brak wolności i przez sprzeniewierzenie się. Dlatego wszyscy potrzebujemy Jego łaski, tak jak Maryja ją otrzymała w pełni. Uczmy się spoglądać zawsze, jak Maryja, na Chrystusa, biorąc Go za punkt odniesienia.

Możemy uczestniczyć w powszechnym zbawczym posłannictwie Kościoła, którego Głową jest On. Pan wzywa kapłanów, zakonników, zakonnice i świeckich, aby szli do świata, w jego złożoną rzeczywistość, i tam współpracowali przy budowie Królestwa Bożego. Czynią to w wielkiej i zróżnicowanej wielorakości: przepowiadając, budując wspólnotę, w różnych posługach duszpasterskich, w czynnej miłości i widzialnym miłosierdziu, w badaniach i w nauce, prowadzonych w duchu apostolskim, w dialogu z kulturą otaczającego środowiska, wspierając sprawiedliwość, jakiej chciał Bóg i w nie mniejszym stopniu, w spokojnej kontemplacji Trójjedynego Boga i we wspólnotowym oddawaniu Mu chwały.