Jan Paweł II, Biskup Rzymu i Papież Kościoła katolickiego, oraz Jego Świątobliwość Mar Dinkha IV, Katolikos-Patriarcha Asyryjskiego Kościoła Wschodu z 11 listopada 1994.
Jego Świątobliwość Jan Paweł II, Biskup Rzymu i Papież Kościoła katolickiego, oraz Jego Świątobliwość Mar Dinkha IV, Katolikos-Patriarcha Asyryjskiego Kościoła Wschodu, składają dzięki Bogu, który natchnął ich do kolejnego braterskiego spotkania. Obydwaj uważają to spotkanie za doniosły krok na drodze do pełnej komunii, jaką należy przywrócić między ich Kościołami.
Od tej chwili mogą razem głosić wobec świata swą wspólną wiarę w tajemnicę Wcielenia. Jako spadkobiercy i strażnicy wiary otrzymanej od apostołów i sformułowanej przez naszych wspólnych Ojców w Nicejskim Wyznaniu Wiary, wierzymy w jednego Pana Jezusa Chrystusa, jedynego Syna Bożego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami i który - gdy nadeszła pełnia czasów - zstąpił z nieba i stał się człowiekiem dla naszego zbawienia. Słowo Boże, druga Osoba Trójcy Świętej, wcieliło się za sprawą Ducha Świętego, przyjmując od świętej Maryi Dziewicy ciało ożywiane rozumną duszą, z którą było nierozerwalnie zjednoczone od chwili swojego poczęcia.
Dlatego nasz Pan Jezus Chrystus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, doskonałym w swoim bóstwie i doskonałym w swoim człowieczeństwie, współistotnym Ojcu i współistotnym z nami we wszystkim z wyjątkiem grzechu. Jego bóstwo i człowieczeństwo są zjednoczone w jednej Osobie bez pomieszania i zmiany, bez podziału i rozdzielenia. Została w Nim zachowana odrębność natur bóstwa i człowieczeństwa z wszystkimi ich właściwościami, władzami i działaniami. Nie stanowiąc «jednego i drugiego», bóstwo i człowieczeństwo są zjednoczone jednak w osobie jednego i jedynego Syna Bożego, Pana Jezusa Chrystusa, który odbiera jedyne uwielbienie.
Chrystus nie jest zatem «człowiekiem takim, jak inni», którego Bóg adoptował, aby w Nim zamieszkać i natchnąć Go, jak czyni ze sprawiedliwymi i prorokami. To samo Słowo Boże, zrodzone z Ojca przed wszystkimi wiekami i w swoim bóstwie nie mające początku, w ostatecznych czasach narodziło się w swoim człowieczeństwie z matki bez udziału ojca. Człowieczeństwo, które zrodziła Najświętsza Maryja Panna, było zawsze człowieczeństwem samego Syna Bożego.
Dlatego Asyryjski Kościół Wschodu modli się do Maryi Panny jako do «Matki Chrystusa, naszego Boga i Zbawiciela». W świetle tej samej wiary tradycja katolicka zwraca się do Maryi Dziewicy jako do «Matki Boga», a także «Matki Chrystusa». Uznajemy prawomocność i poprawność tych sposobów wyrażania tej samej wiary i szanujemy formy, jakie każdy Kościół nadaje im w swoim życiu liturgicznym i swojej pobożności.
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.