Ewangelia rodziny

1. «Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela».
Umiłowani bracia i siostry! Rodziny pielgrzymujące! Biskup Rzymu wita was dzisiaj na placu św. Piotra, gdzie sprawujemy uroczystą Eucharystię. Jest to Eucharystia Roiku Rodziny. Łączymy się w duchu z wszystkimi, którzy podjęli wezwanie tego roku - i którzy są z nami duchowo zjednoczeni. Z wszystkimi wyznajemy naszą wiarę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi.

Liturgia dzisiejszej niedzieli w pierwszym czytaniu z Księgi Rodzaju przywołuje prawdę o stworzeniu. W szczególności przywołuje prawdę o stworzeniu człowieka «na obraz i podobieństwo Boga» (por. l, 27). Na obraz i podobieństwo Boga samego został stworzony człowiek jako mężczyzna i niewiasta: «mężczyzną i niewiastą stworzył ich» (por. tamże). W nich ma początek komunia osób ludzkich. Człowiek-mężczyzna «opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem» (Rdz 2, 24). W tej jedności przekazują życie nowym ludziom: stają się rodzicami. Uczestniczą w stwórczej mocy Boga.

Dzisiaj ci wszyscy, którzy poprzez swoje ludzkie rodzicielstwo uczestniczą w tajemnicy stworzenia, wyznają «Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela». Wyznają Go jako Ojca, bo Jemu zawdzięczają swoje ludzkie ojcostwo i macierzyństwo. Wyznając, polecają temu Bogu, od którego bierze początek «wszelkie rodzicielstwo na niebie i na ziemi» (por. Ef 3, 15), to wielkie zadanie, jakim dla rodziców - i przede wszystkim dla nich - jest dzieło wychowania. «Być ojcem - być matką», znaczy «wychowywać». Wychowywać - to znaczy również «rodzić»: rodzić w znaczeniu duchowym.

2. «Wierzę w Jezusa Chrystusa, Syna Boga Jedynego, który się począł z Ducha Świętego i narodził się z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem». Wierzymy w Chrystusa, który jest Słowem, Przedwiecznym: «Bogiem z Boga i Światłością ze Światłości». Jako współistotny Ojcu jest On Tym, w którym wszystko zostało stworzone. Stał się zaś człowiekiem dla nas i dla naszego zbawienia. Jako Syn Człowieczy uświęcił Rodzinę nazaretańską, która Go przyjęła w noc betlejemską i która ocaliła Go przed okrucieństwem Heroda. Rodzina ta, w której Józef, oblubieniec czystej Dziewicy Maryi, zastępował Synowi Bożemu Ojca niebieskiego, stała się darem ,Boga samego dla wszystkich rodzin: Święta Rodzina.

Wierzymy w Jezusa Chrystusa, który żyjąc przez trzydzieści lat pod dachem domu nazaretańskiego, uświęcił życie rodzinne. Uświęcił także ludzką pracę, wspomagając Józefa w trosce o utrzymanie Świętej Rodziny. Wierzymy w Jezusa Chrystusa, który potwierdził i odnowił ów pierwotny sakrament małżeństwa i rodziny, jak nam to przypomina ewangelia dzisiejszej niedzieli (por. Mk 10, 2-16). Oto słyszymy, jak w rozmowie z faryzeuszami Chrystus odwołuje się do tego «początku», kiedy Bóg «stworzył człowieka jako mężczyznę i niewiastę», aby stanowiąc «jedno ciało» (por. Mk 10, 6-8), dawali życie nowym ludziom. Chrystus mówi: «tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie, rozdziela!» (Mk 10, 8-9). Chrystus, Świadek Ojca i Jego miłości, buduje ludzką rodzinę na małżeństwie nierozerwalnym.