Audiencja środowa: Pieśń o Bogu Zbawcy

3. Tą drogą dochodzi się do drugiego etapu, również przewidzianego w Bożym planie od wieczności: naszego "przeznaczenia" na synów Bożych.

Gdzie indziej Paweł wysławia (por. Gal 4,5; Rz 8,15.23) to wspaniałe położenie synów, które pociąga za sobą braterstwo z Chrystusem, Synem w pełnym tego słowa znaczeniu, "pierworodnym między wielu braćmi" (Rz 8,29) i zażyłość z Ojcem niebieskim, którego można już nazywać Abbą - "drogim Ojcem", w relacji nacechowanej spontanicznością i miłością. Mamy zatem do czynienia z ogromnym darem, który stał się możliwy "za przyzwoleniem woli" Bożej i dzięki "łasce", świetlanemu wyrazowi miłości, która zbawia.

4. Zawierzmy się teraz na zakończenie wielkiemu Biskupowi Mediolanu, świętemu Ambrożemu, który w jednym ze swych pism komentuje słowa apostoła Pawła do Efezjan, zatrzymując się właśnie nad bogatą treścią naszego hymnu chrystologicznego. Podkreśla on przede wszystkim obfitą łaskę, z jaką Bóg uczynił nas swymi przybranymi synami w Chrystusie Jezusie: "Nie należy więc wątpić, że członki połączone są ze swą głową, przede wszystkim dlatego, że od początku zostaliśmy przeznaczeni do przybrania za synów Bożych, za sprawą Jezusa Chrystusa" (Lettera XVI ad Ireneo, 4: SAEMO, XIX, Milano-Roma 1988, p. 161).

Święty Biskup Mediolanu kontynuuje swe rozważanie, zauważając: "Któż jest bogaty, jeśli nie jeden tylko Bóg, stwórca wszech rzeczy?". I kończy: "Ale znacznie bogatszy jest w miłosierdzie, ponieważ odkupił wszystkich i - jako twórca natury - przekształcił nas, którzy zgodnie z naturą ciała, byliśmy synami gniewu i podlegali karom, abyśmy się stali synami pokoju i miłości" (n. 7: tamże, s. 163).