Audiencja środowa: Pieśń o Bogu Zbawcy

Publikujemy cały tekst przemówienia papieskiego:

1. Ten hymn z Listu do Efezjan (por. Ef 1,3-14), który powraca do Liturgii Nieszporów wszystkich czterech tygodni, jest skierowaną do Boga Ojca modlitwą błogosławieństwa. Jej rozwinięcie ma za zadanie nakreślić różne etapy planu zbawienia, dokonującego się za pośrednictwem dzieła Chrystusa.

W centrum błogosławieństwa rozbrzmiewa greckie słowo mysterion, termin łączony zazwyczaj z czasownikami objawienia ("objawić", "poznać", "ukazać"). Jest to mianowicie wielki tajemniczy plan, z jakim Ojciec nosił się od początku wieczności (por. w. 9) i który postanowił zrealizować i objawić "w pełni czasów" (por. w. 10) w Jezusie Chrystusie, swoim Synu.

Etapy tego planu wyznaczają w hymnie zbawcze dzieła Boga przez Chrystusa w Duchu. Przede wszystkim Ojciec wybiera nas, byśmy szli święci i nieskalani w miłości (por. w. 4), następnie przeznacza nas, abyśmy byli Jego synami (por. ww. 5-6), oprócz tego odkupuje nas i odpuszcza nam grzechy (por. ww. 7-8), ujawnia nam w całej pełni tajemnicę zbawienia w Chrystusie (por. ww. 9-10) i wreszcie ofiarowuje nam dziedzictwo wieczne (por. ww. 11-12), obdarzając nas zadatkiem w darze Ducha Świętego w perspektywie ostatecznego zmartwychwstania (por. ww. 13-14).

2. Rozliczne są więc wydarzenia zbawcze, które następują po sobie w hymnie. Obejmują one Trzy Osoby Trójcy Przenajświętszej: wychodzimy od Ojca, który jest inicjatorem i najwyższym autorem planu zbawienia; kierujemy wzrok na Syna, który realizuje plan wewnątrz historii; dochodzimy do Ducha Świętego, który kładzie swoją "pieczęć" na całym dziele zbawienia. Zatrzymamy się teraz krótko na pierwszych dwóch etapach: świętości i synostwa (por. ww. 4-6).

Pierwszym gestem Bożym, ukazanym i urzeczywistnionym w Chrystusie, jest wybranie wierzących, będące owocem wolnej i bezinteresownej inicjatywy Boga. Na początku zatem, "przed założeniem świata" (w. 4), w Bożej wieczności, łaska Boża gotowa jest przystąpić do działania. Treścią tego powołania jest "świętość", oznaczająca udział w nadprzyrodzonej czystości Istoty Bożej i w Jej wewnętrznej istoty "miłości": "Bóg jest miłością" (1 J 4, 8.16). Agape staje się w ten sposób naszą głęboką rzeczywistością moralną. Zostaliśmy tedy przeniesieni na święty i żywotny horyzont samego Boga.