Obchody Dnia Święta Krzyża

Według tradycji św. Helena, która odnalazła prawdziwy krzyż Chrystusa, przed śmiercią gorąco prosiła chrześcijan, aby świętowali dzień znalezienia krzyża”. W Hiszpanii uroczyście obchodziła to wydarzenie już liturgia mozarabska. Najstarsze wspomnienie „Dies Sanctae Cruce”, czyli Dzień Krzyża św., pochodzi z VII-wiecznego „Lekcjonarza z Silos”. Z pierwszej połowy VII w. pochodzą też wzmianki o relikwiach Krzyża św. w Hiszpanii, a konkretnie w miastach Mérida i Guadix.

Święto Krzyża obchodzone jest w całej Hiszpanii, jednak szczególnie uroczysty i barwny charakter posiada w Andaluzji, zwłaszcza w Granadzie i w Kordobie. W Granadzie sięga ono XVIII w., kiedy w dzielnicy św. Łazarza mieszkańcy postawili alabastrowy krzyż, co uczczono tańcami i zabawą. Na początku XX w. w dzielnicy Albaicín dzieci zaczęły stawiać na ulicach małe ołtarze z przybranymi krzyżami. Dzisiaj na placach i ulicach, w pięknych zaułkach miastach i przed domami pojawiają się prawdziwe dzieła sztuki – krzyże wykonane z kolorowych kwiatów, liści palmowych, ceramiki i innych ozdobnych przedmiotów. Przed tymi krzyżami ludzie gromadzą się nie tylko na modlitwę, ale także na wspólny śpiew i taniec. Świętowanie trwa przez kilka dni. Najpiękniej wykonane krzyże są nagradzane.

Z kolei w miejscowości Ecija koło Sewilli słynna jest procesja z krzyżami, w której idą tylko dzieci. W Caravaca de la Cruz koło Murcji mieszkańcy „kąpią” krzyż w kanale nawadniającym okoliczne pola, prosząc o urodzaj. Natomiast od pięciu wieków w miejscowości Grado w Asturii zamiast krzyża niesiona jest figura Matki Bożej Bolesnej, która przybrana jest w błękitne szaty na znak zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią. Przypomina też, że rozpoczyna się maj, miesiąc maryjny.

Z Hiszpanii Święto Krzyża rozpowszechniło się na kraje Ameryki Łacińskiej, szczególnie Meksyk, Peru, Wenezuelę i Salwador.