Rusinowa Polana - Wiktorówki

Widok z "Rusinki" to jedna z najwspanialszych tatrzańskich panoram. Ale nie tylko urok krajobrazu przyciąga tu rzesze turystów. Sprawia to przede wszystkim ukryte nieopodal wśród smreków sanktuarium Królowej Tatr na Wiktorówkach.

"Bóg jest wszędzie, ale tu w tej małej świątyni zagubionej wśród świerków tatrzańskich jest bliżej" - głosi anonimowy wpis do księgi pamiątkowej. Nic więc dziwnego, że w 1975 r. kardynał Wojtyła oficjalnie powierzył opiekę nad Wiktorówkami ojcom dominikanom, powołując do życia specjalistyczną placówkę duszpasterstwa turystycznego w Tatrach.

* * *

Z Rusinową Polaną nierozerwalnie wiąże się też postać jej dawnej gaździny, Anieli Kobylarczykowej zwanej "Babką", opiekunki turystów.

W gościnnym szałasie Babki każdy turysta mógł liczyć na kubek herbaty. Pewnego razu poprosił o niego także zdrożony kardynał Wojtyła.
- Kozdy by herbatkę kcioł pić, ale wody to mi ni mo kto przinieść - poskarżyła się wówczas gaździna, która nie rozpoznała dostojnego Gościa.
Kardynał złapał zatem dwa wiadra, poszedł do źródełka i przyniósł wody.
W parę lat później, po wyborze Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową Babka Kobylarczykowa tak skomentowała ów fakt:
- Hej, kieby jo była wiedziała, to jo by mu tej herbaty nie warziła... Miałabyk se teroz dwa wiaderecka wody święconej...