Watykan: Dokument o duszpasterstwie Romów

Przewodniczący tej dykasterii, kard. Stephen Fumio Hamao, podczas prezentacji w biurze prasowym Stolicy Apostolskiej, podkreślił, że tekst odnosi się do szerokiej grupy społecznej:

Cyganie, szczególna grupa etniczna, wywodząca się prawdopodobnie z północno-zachodnich Indii, są znani pod wieloma nazwami: Romowie, Sinti, Manusze, Gitanowie, Kalé, Yeniches itd. Nawet jeśli Dokument mówi o Cyganach, których liczbę w samej Europie szacuje się na 15 milionów, to odnosi się on również do innych nomadów, którzy żyją w podobnych warunkach na różnych kontynentach. W każdym razie koczownictwo nie jest jedyną cechą charakterystyczną Cyganów, gdyż wielu z nich prowadzi osiadły, lub półosiadły tryb życia. Pod uwagę trzeba więc brać ich różnorodność etniczną, ich kulturę i starożytne tradycje - stwierdził kardynał Stephen Fumio Hamao.

Treść i genezę dokumentu przedstawił arcybiskup Agostino Marchetto, sekretarz Papieskiej Rady do spraw Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących:

Dokument zrodził się ze szczerej troski Kościoła o Cyganów. Jest odpowiedzią na wymogi szczególnej rzeczywistości duszpasterskiej, w jej aspekcie misyjnym i promocji człowieka. Wskazania są owocem długiego studium, w które wniosło swój wkład wielu duszpasterzy, także samych Romów oraz kilku specjalistów. Skonsultowane też zostały instancje kościelne niezaangażowane bezpośrednio w to duszpasterstwo, aby ukazać je w szerszym kontekście powszechnej misji Kościoła. Biorąc pod uwagę, że tożsamość kulturową ludów cygańskich cechuje różnorodność, od Kościołów lokalnych zależeć będzie dostosowanie kryteriów, wskazówek i sugestii zawartych w dokumencie do konkretnych sytuacji danego miejsca i czasu.

RV: Co zawierają te wskazania?

Abp Marchetto: Sześć rozdziałów tekstu można podzielić na dwie duże części: przedstawiającą Kościół i Romów we wspólnej wizji oraz część bardziej duszpasterską. Pierwsza z nich ukazuje kilka pojęć ogólnych o Cyganach (r. 1), potwierdza troskę Kościoła, przedstawia biblijną wizję wędrowania oraz związki między powszechnością Kościoła a duszpasterstwem Romów (r. 2). Kolejne dwa rozdziały analizują głębokie więzi łączące ewangelizację, inkulturację wiary oraz promocję człowieka. Rozdział trzeci zwraca uwagę na kulturę cygańską w procesie ewangelizacji, na jej oczyszczenie, podniesienie i spełnienie w Chrystusie. Czwarty natomiast mówi o ludzkich i obywatelskich prawach Cyganów, o warunkach ich integralnego rozwoju i chrześcijańskiej perspektywie promocji człowieka. Druga część (r. 5 i 6) stanowi, można powiedzieć, serce dokumentu, gdyż porusza tematy bardziej duszpasterskie. Piąty rozdział w całości poświęcony jest szczegółowym aspektom duszpasterstwa Romów. Szósty mówi o strukturach i ludziach zaangażowanych w ten rodzaj apostolatu.