Papież: Nie sprowadzajmy Bożego Narodzenia do powierzchownego wzruszenia

Przypomniał, że święto Bożego Narodzenia wzbudza wewnętrzną postawę zadziwienia, zdumienia, kontemplacji. Chodzi jednak o „zdziwienie, które nie ogranicza się do powierzchownego wzruszenia, związanego z zewnętrznością święta, a co gorsza z konsumpcyjnym szaleństwem”. – Jeśli do tego sprowadzi się Boże Narodzenie, to nic się nie zmieni: jutro będzie takie samo jak wczoraj, w przyszłym roku będzie tak samo jak w ubiegłym i tak dalej – mówił papież. Oznaczałoby to „ogrzanie się przez kilka chwil przy słomianym ogniu”, zamiast zrozumienia „centrum tajemnicy narodzin Chrystusa”, wyrażone słowami: „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas”.

Franciszek wskazał, że również serce Maryi było „pełne zdumienia, ale bez śladu romantyki, ckliwości czy rzekomego uduchowienia”. – Chrześcijańskie zdumienie bierze się nie z efektów specjalnych, z fantastycznych światów, ale z tajemnicy rzeczywistości: nie ma nic wspanialszego i bardziej zdumiewającego niż rzeczywistość! – tłumaczył papież.

Dodał, że zdumienie Maryi i zdumienie Kościoła „jest pełne wdzięczności”, gdyż „Bóg nie opuścił swojego ludu, przyszedł, jest blisko, jest Bogiem-z-nami”. I choć „problemy nie zniknęły, nie brakuje trudności i trosk”, to „nie jesteśmy sami”, bo Ojciec zesłał swego Syna, „aby nas wszystkich, zagubionych i rozproszonych, doprowadzić z powrotem do domu Ojca.

Ojciec Święty zwrócił uwagę, że „okres pandemii wzmógł na całym świecie poczucie zagubienia”. - Po początkowej fazie reakcji, w której czuliśmy się solidarnie na tej samej łodzi, pojawiła się pokusa „niech każdy radzi sobie jak może”. Ale, Bogu dzięki, zareagowaliśmy ponownie, z poczuciem odpowiedzialności – stwierdził papież. Stało się tak dzięki Bogu, od którego pochodzi nasze pierwotne powołanie, „abyśmy wszyscy byli siostrami i braćmi, dziećmi jednego Ojca”.

Franciszek zaznaczył, że „Rzym nosi to powołanie wypisane w swoim sercu” i wszyscy czują się tu braćmi, co wynika „z jego historii, z jego kultury, ale przede wszystkim z Ewangelii Chrystusa, która zapuściła tu głębokie korzenie, zapłodnione krwią męczenników”. Przestrzegł jednak, że miasto gościnne i braterskie poznaje się nie po „fasadzie”, lecz po codziennej, „powszedniej” uwadze poświęcanej tym, którzy zmagają się z największymi problemami.

Życzył, by wszyscy mieszkańcy i ci, którzy do Rzymu przybywają „mogli coraz bardziej doceniać to miejsce za jego troskę o gościnność, o godność życia, o wspólny dom, o najsłabszych i najbardziej bezbronnych”. – Oby każdy mógł ze zdumieniem odkrywać w tym mieście piękno, które powiedziałbym, że jest „spójne” i które wzbudza wdzięczność – podkreślił papież.