Kto to powiedział, że zaawansowany wiek jest czasem schyłku, zaniku aktywności i smutnego czekania na odejście? Powiedzcie to Abrahamowi. On i Sara zbliżali się do setki, gdy otrzymali „dziecko obietnicy” – Izaaka. I wtedy dopiero w ich życiu „zaczęło się dziać”. Powiedzcie to Mojżeszowi, którego jako osiemdziesięciolatka Bóg oderwał od pasania owiec w Madianie i posłał z misją wyzwolenia ludu Izraela. Powiedzcie to Symeonowi i prorokini Annie, których w ostatnich dniach życia spotkało największe szczęście, gdy na własne oczy ujrzeli Mesjasza, „światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Izraela”. Powiedzcie to wielu patriarchom i prorokom, którym późny wiek jedynie dodał doświadczenia i autorytetu, a których na pewno nie skłonił do abdykacji z życia.