Wyniki 8 etapu: życie konsekrowane

Pliki z wynikami do pobrania w załącznikach.

W 8 turze wzięło udział 68 osób. 33 osoby uzyskały 10 punktów. O ewentualne reklamacje proszę do południa w poniedziałek - wtedy rozlosujemy nagrody :-)

1. Życie konsekrowane kojarzy się wyłącznie z życiem zakonnym. W tym dokumencie Jan Paweł II wymienia również inne – mniej znane jego formy. Wymień formy życia konsekrowanego, o których mowa w dokumencie.

Pytanie okazało się mylące, więc nie wymagano wymienienia zakonów czynnych i kontemplacyjnych, a jedynie owych „innych form”:
- życie monastyczne/ pustelnicy
- konsekracja indywidualna: dziewice, wdowy i wdowcy (przy okazji: nie ma odpowiednika męskiego dla dziewic konsekrowanych, ktoś stwierdził, że wszystkie formy występują w wersjach męskich i żeńskich)
- instytuty świeckie
- stowarzyszenia życia apostolskiego
Odpowiedź zawierająca wymienione elementy uznawana była za pełną.

2. Jakie jest zadanie życia konsekrowanego? W jaki sposób życie według rad ewangelicznych jest odzwierciedleniem życia Chrystusa?

Jeśli chodzi o zadanie życia konsekrowanego, chodziło przede wszystkim o wskazanie na Boga jako ostateczny cel i źródło: poddanie Chrystusowi całej egzystencji, świadczenie życiem o Jego przemieniającym działaniu, zapowiedź eschatologiczną, do której zmierza cały Kościół. Objawienie Boga w świecie. Niezależnie z którego fragmentu encykliki pochodziła odpowiedź.

Pozostałe zadania (w tym świadectwo życia radami ewangelicznymi, wskazywanie dróg innym, ewangelizacja) są już niejako wtórne do tego podstawowego, a jeśli mówimy o np. opiece nad chorymi czy zaangażowaniu w dzieła wychowawcze, to także zależne od charyzmatu.

Innymi słowy: zadaniem życia konsekrowanego jest bardziej bycie niż działanie…

W drugiej części należało wskazać, w jaki sposób dziewictwo, ubóstwo i posłuszeństwo znajdują odwzorowanie w ziemskim życiu Chrystusa. Z dowolnego fragmentu adhortacji ;-) Konkursowicze znaleźli co najmniej 3 takie fragmenty:

„Zachowując dziewictwo, przyjmuje do swego serca dziewiczą miłość Chrystusa i wyznaje Go wobec świata jako jednorodzonego Syna, jednego z Ojcem; naśladując Jego ubóstwo, wyznaje Syna, który wszystko otrzymuje od Ojca i z miłością wszystko Mu oddaje; czyniąc ofiarę z własnej wolności, a przez to włączając się w tajemnicę Jego synowskiego posłuszeństwa, wyznaje Chrystusa jako nieskończenie umiłowanego i miłującego, jako Tego, który ma upodobanie jedynie w woli Ojca, jest z Nim bowiem doskonale zjednoczony i we wszystkim od Niego zależy.”

„Czystość celibatariuszy i dziewic, jako wyraz oddania się Bogu niepodzielnym sercem jest odblaskiem nieskończonej miłości łączącej trzy Boskie Osoby w tajemniczej głębi życia trynitarnego; miłości, której Słowo Wcielone dało świadectwo aż po ofiarę z własnego życia; miłości, która „rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego” przynaglającego nas, byśmy odpowiedzieli na nią całkowitą miłością do Boga i do braci.” „Ubóstwo głosi, że Bóg jest jedynym prawdziwym bogactwem człowieka. Przeżywane na wzór Chrystusa, który „będąc bogaty (...) stał się ubogim” wyraża całkowity dar z siebie, jaki składają sobie nawzajem trzy Osoby Boskie. Ten dar przelewa się w stworzenie i objawia się w pełni we Wcieleniu Słowa i w Jego odkupieńczej śmierci.” „Posłuszeństwo praktykowane na wzór Chrystusa, którego pokarmem było wypełnianie woli Ojca objawia wyzwalające piękno uległości synowskiej, a nie niewolniczej, wzbogaconej poczuciem odpowiedzialności i przenikniętej wzajemnym zaufaniem: to zaufanie jest doczesnym odblaskiem harmonii miłości, właściwej trzem Boskim Osobom.”

Jezus jest doskonale posłuszny - zstąpił z nieba nie po to, by pełnić własną wolę, ale wolę Tego, który Go posłał (por.J 6, 38; Hbr 10, 5. ). Składa cały swój sposób bycia i działania w ręce Ojca (por. Łk 2, 49). Z synowskim posłuszeństwem przyjmuje postać sługi: "ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, (...) stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej" (Flp 2, 7-8). W takiej właśnie postawie uległości wobec Ojca Chrystus - choć potwierdza godność i świętość życia małżeńskiego i występuje w ich obronie - to jednak sam przyjmuje formę życia dziewiczego, a przez to objawia wzniosłą wartość i przedziwną duchową płodność dziewictwa. Wyrazem Jego całkowitej wierności zamysłowi Ojca jest także oderwanie od dóbr ziemskich: "będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić" (2 Kor 8, 9). Głębia Jego ubóstwa objawia się przez doskonałe ofiarowanie Ojcu tego wszystkiego, co posiada.

3. Wierność charyzmatowi musi być twórcza i dynamiczna. Na tej drodze mogą pojawić się jednak również pokusy, przybierające pozór dobra. Jakie?

To pytanie nie stwarzało problemów.