Dziennik pobytu Ojca św. w Polsce

Wtorek 5 czerwca był czwartym dniem pielgrzymki Ojca św. i kolejnym dniem pobytu w Częstochowie. W godzinach rannych Papież odprawił Mszę ś w. dla sióstr zakonnych. W homilii skierował do sióstr m.in. słowa: „Wasza obecność musi stanowić przejrzysty znak Ewangelii dla wszystkich. Ta obecność musi być z kolei źródłem szczególnego apostolstwa. Jest to apostolstwo wielorakie, trudno mi tutaj nawet wymienić różne jego odmiany, dziedziny, kierunki. Łączy się ono ze szczególnym charyzmatem każdego zgromadzenia, z jego duchem apostolskim, który Kościół i stolica Apostolska z radością akceptuje, widząc w nim wyraz żywotności samego Ciała Chrystusa! Jest to apostolstwo najczęściej dyskretne, bliskie człowiekowi i przez to szczególnie odpowiednie dla duszy kobiecej, która wrażliwa jest właśnie na człowieka, powołana do tego, aby być siostrą i matką. Właśnie to powołanie znajduje się również w samym sercu Waszej zakonności. (...) Bezcenny jest, Drogie Siostry, ten żywy znak, jaki każda z Was stanowi wśród ludzi. A ogarniając wiarą, nadzieją i miłością samego Boskiego Oblubieńca, ogarniacie Go zarazem w tylu różnych ludziach, którym posługujecie: w chorych, w starcach, w kalekach, w upośledzonych, którymi nikt inny prócz Was zajmować się nie potrafi, bo do tego trzeba heroicznego zaprawdę poświęcenia. A gdzie indziej znowu znajdujecie tego Chrystusa w dzieciach, w młodzieży na katechizacji, w duszpasterstwie obok kapłanów. Znajdujecie Go w najprostszych posługach zarówno jak i w pracach, które wymagają głębokiego czasem wykształcenia. Znajdujecie Go wszędzie, jak ta oblubienica z Pieśni, która mówi: ,,znałazłam umiłowanego mej duszy" (Pnp 3, 4). (...) Oby Polska cieszyła się stale Waszym ewangelicznym świadectwem. Oby nigdy nie zabrakło tych serc gorących, które przybliżają miłość Chrystusa bliźnim. Obyście zawsze radowały się radością Waszego powołania, nawet wówczas, gdy przychodzi Wam doświadczać wewnętrznych cierpień lub ciemności".
O godz. 10 rozpoczęła się na Jasnej Górze 169. Konferencja Episkopatu Polski, której przewodniczył Prymas Polski. Jan Paweł II wygłosił obszerne przemówienie o znaczeniu i zadaniach Kościoła w Polsce i świecie współczesnym. Mówił o aktualnych problemach, które wynikają z historycznego dziedzictwa Kościoła, o stanowisku Stolicy Apostolskiej i jej misji w jednoczeniu braterskim wszystkich ludzi. Ojciec św. podkreślił zasługi polskich biskupów w kształtowaniu oblicza współczesnego Kościoła. Powiedział m.in.:
„Cechą charakteryzującą Konferencję Episkopatu Polski jest jedność, która jest źródłem siły duchowej. Dzięki właśnie tej jedności Episkopat Polski służy w szczególny sposób Kościołowi w Polsce, a także Kościołowi Powszechnemu. Społeczeństwo dobrze o tym wie i ma uzasadnione i zasłużone zaufanie do Episkopatu Polski. (...) Miałem okazję zdać sobie sprawę ze specjalnego i odpowiedzialnego miejsca Polski, a zwłaszcza Kościoła polskiego, na wielkiej mapie współczesnego świata, tego świata, do którego jesteśmy wszyscy powołani, jak posłani byli Apostołowie w chwili Wniebowstąpienia Chrystusa w myśl Jego słów: „idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody".
Moje członkostwo w Konferencji Episkopatu Polski i mój wielostronny udział w jej pracach został potwierdzony przez Opatrzność, jako najbardziej właściwy sposób przygotowania się do posługi, którą od, 16 października spełniam wobec całego Kościoła Powszechnego".
Szczególnie radosnym akcentem tego dnia było spotkanie Ojca św. z wiernymi Dolnego Śląska i Opolszczyzny. Uroczystej Mszy św. koncelebrowanej przez biskupów z metropolii wrocławskiej z abp. Henrykiem Gulbinowiczem na czele patronowały ustawione na ołtarzu relikwie św. Jadwigi Trzebnickiej, patronki Śląska. Ogromne rzesze wiernych nie ustawały w owacjach na cześć Ojca św., który wygłosił do nich przemówienie.