Jestem wdzięczny

W tym fragmencie ujawnia się personalizm filozoficzny Ojca Świętego, który szeroko już przed laty przedstawił w książce ”Osoba i czyn”. Dla mnie osobiście jest to niezwykle ciekawa wskazówka, by w liczne dla biskupa kontakty indywidualne angażować się modlitewnie. Zajmować postawę empatii, ale opierając się na modlitwie. Jestem za to Ojcu Świętemu bardzo wdzięczny.

Dla tysięcy ludzi bliskie spotkanie z Papieżem pozostawiło niezatarty ślad. Ojciec Święty potrafi doskonale słuchać drugiego człowieka - mówią oni - ma fenomenalną pamięć, bez trudu przypomina w rozmowie spotkania sprzed lat, daty, imiona, okoliczności. Ale chyba nikt, czy też niewielu zwróciło uwagę na to, że Papież nie tylko słucha - on się modli.

Papież dotyka sprawy, która stoi przed każdym biskupem: ma być ojcem, a jednocześnie musi brać pod uwagę prawo kościelne. Jak wynika z papieskiego tekstu, nie jest łatwo pogodzić władzę ze służbą. Ojciec Święty zastanawia się, czy ze względu na swoje usposobienie nie był zbyt łagodny w upominaniu.
Od czasu, kiedy byłem wychowawcą w seminarium, kieruję się dwoma zasadami: kochać i wymagać. Dobro pojedynczego człowieka jest najważniejsze, ale biskup musi też widzieć dobro całego Kościoła.