* Misyjna posługa laikatu

3. JEDNO CIAŁO DOBRZE UPORZĄDKOWANE

Chociaż odpowiedzialność za misje spoczywa na wszystkich członkach Kościoła i choć każdy z nich jest równocześnie „podmiotem” i „przedmiotem” misji, to zasady i sposoby tego uczestnictwa są zróżnicowane w zależności od zajmowanego miejsca i funkcji pełnionej wewnątrz Kościoła, oraz od rodzaju sprawowanej posługi i osobistych charyzmatów. Dary Boże są różnorodne lecz zawsze obfite; jeden nie wyklucza drugiego, a wszystkie dopełniają się wzajemnie, mając za cel jedyną komunię i misję.

My zaś wezwani jesteśmy do tego, by je rozpoznać i z ewangeliczną rozwagą ukazać ich wartość w odniesieniu do obiektywnych wymogów i wyjątkowych sytuacji, które mogą pojawić się w naszych czasach. W związku ze zbliżającym się Synodem Biskupów zachęcam świeckich, a zwłaszcza młodych, do uznania rzeczywistości tych darów Bożych i podjęcia z całą osobistą odpowiedzialnością zadania ewangelizacji poprzez słowo, świadectwo oraz rozszerzanie tej mądrości i nadziei, których ludzkość - często nieświadomie - tak bardzo pragnie.

Powołania świeckich, wezwania do tego, by wnosić specyficzny wkład w życie kościelnej wspólnoty, jeszcze wciąż są ujawniającym się wśród Ludu Bożego dobitnym i wymownym wyrazem oddania sprawie misji. Dziś, bardziej niż w przeszłości, potrzebne są osoby gotowe całkowicie poświęcić życie działalności misyjnej: „specjalnym bowiem powołaniem naznaczeni są ci, którzy obdarzeni odpowiednimi naturalnymi właściwościami, przymiotami serca i umysłu, gotowi są podjąć dzieło misyjne, obojętnie czy to będą miejscowi, czy też obcy: kapłani, osoby zakonne i ludzie świeccy” (Ad gentes, 23; por. 6).

Tak, Kościół potrzebuje dzisiaj ludzi świeckich, ludzi dojrzałych, którzy pełniąc rolę uczniów i świadków Chrystusa będą budowali wspólnoty chrześcijańskie i przeobrażali świat w duchu wartości ewangelicznych.
Do wszystkich świeckich, którzy już się włączyli w misyjną działalność Kościoła, pragnę skierować podziękowanie i zachętę do wytrwałości w wykonywanej pracy.