*A Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź! (Ap 22,17).

3. „A Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź!” (Ap 22,17).
Te słowa Apokalipsy skłaniają nas do rozważenia owocnej relacji między Duchem Świętym a Kościołem, będącej źródłem różnych powołań, i budzą w nas wspomnienie owej „Pięćdziesiątnicy”, w której każda chrześcijańska wspólnota zostaje zrodzona w jedności, ukształtowana przez płomień Ducha w wielości darów i posłana, aby nieść Dobrą Nowinę każdemu sercu, które na nią czeka.

Jeśli to prawda bowiem, że powołanie ma zawsze źródło w Bogu, to prawdą jest też, że dialog powołaniowy toczy się w Kościele i za pośrednictwem Kościoła. Moc Ducha, który kazał Piotrowi udać się do domu setnika Korneliusza, aby zanieść tam zbawienie (Dz 10,19) i który powiedział: „Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem” (Dz 13,2), nie wyczerpała się. Ewangelia nadal rozszerza się „nie (…) przez samo tylko słowo, lecz przez moc i przez Ducha Świętego” (1 Tes 1,5). Duch Święty i Kościół, Jego Mistyczna Oblubienica, także dzisiaj powtarzają ludziom naszych czasów wezwanie:

„Przyjdź!”.

Przyjdź, aby spotkać Wcielone Słowo, które chce dać ci udział we własnym życiu!

Przyjdź, aby przyjąć Boże powołanie, odrzucając wahania i niepewność! Przyjdź i odkryj historię miłości, którą Bóg związał się z ludzkością i którą pragnie ogarnąć także ciebie.

Przyjdź, aby zaznać radości przebaczenia przyjętego i udzielonego. Mur podziału, jaki istniał między Bogiem a człowiekiem i między samymi ludźmi, został zburzony. Winy zostały wybaczone, stół życia jest zastawiony dla wszystkich.

Błogosławieni, którzy przyciągnięci mocą Słowa i ukształtowani przez sakramenty wypowiadają swoje „Oto jestem!”. Wchodzą na drogę całkowitej i radykalnej przynależności do Boga, mocni nadzieją, która nie może zawieść, „ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5,5).