Homilia podczas pontyfikalnej beatyfikacyjnej Mszy św. w Płowdiw

1. "Tobie cześć i chwała na wieki!" Tak właśnie śpiewaliśmy przed chwilą w psalmie responsoryjnym. Nasze zgromadzenie, Drodzy Bracia i Siostry, zbiera się dzisiaj, w Dniu Pańskim, aby czcić wielkość i świętość naszego Boga i aby wyznać wiarę Kościoła. Zesłanie Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy stanowi ukoronowanie cyklu wydarzeń, przez które Bóg w kolejnych etapach historycznych wychodził naprzeciw ludziom i ofiarował im dar Zbawienia. Liturgia zaprasza nas dzisiaj, byśmy wznieśli się ku najwyższemu Źródłu tego daru: Bogu Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, Trójcy Przenajświętszej.

2. Stary Testament podkreśla jedność Boga. W pierwszym Czytaniu słyszeliśmy, jak Bóg głosił wobec Mojżesza: "Jahwe, Jahwe, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność" (Wj 34, 6). Mojżesz ze swej strony upomina swój lud: "Słuchaj Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym" (Pwt 6, 4). Nowy Testament objawia nam, że jedyny Bóg jest Ojcem, Synem i Duchem Świętym, jedyną naturą Bożą w trzech Osobach, doskonale sobie równych i rzeczywiście odmiennych. Nazywa je wyraźnie Jezus, nakazując Apostołom chrzcić "w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego" (Mt 28, 19). Cały Nowy Testament jest ustawicznym i wyraźnym głoszeniem tej tajemnicy, którą Kościół jako wierny strażnik Słowa Bożego zawsze głosił, wyjaśniał i bronił. Dlatego również dzisiaj mówimy do Boga Najwyższego i Wszechmocnego, Ojca, Syna i Ducha Świętego: "Tobie cześć i chwała na wieki!".

3. Życząc wszystkim wraz z Apostołem Pawłem "łaski Pana Jezusa Chrystusa, miłości Boga i daru jedności w Duchu Świętym" (2 Kor 13, 13), pozdrawiam przede wszystkim serdecznie Was, drodzy Bracia i Siostry, dzieci Kościoła katolickiego, zgromadzone tutaj wraz ze swoimi biskupami z diecezji Sofia-Płowdiw i Nikopolis oraz z egzarchatu apostolskiego dla wiernych obrządku bizantyńsko-słowiańskiego. Dziękuję pasterzowi tego Kościoła lokalnego biskupowi Georgiemu Jowczewowi za słowa powitania, które do mnie skierował i obejmuję serdecznym pozdrowieniem moich Braci w biskupstwie: Christo Projkowa, egzarchę apostolskiego i przewodniczącego Konferencji Biskupiej, oraz Petko Christowa, biskupa Nikopolis. Pozdrawiam również kardynałów i biskupów, przybyłych z krajów sąsiednich, by wraz z Kościołem, który jest z Bułgarii, uczestniczyć w tym świątecznym dniu.

Szczególne pozdrowienie pragnę skierować do Jego Eminencji Arseniusza, prawosławnego metropolity Płowdiwu, który z wielką wrażliwością zechciał wziąć udział w sprawowaniu tej świętej liturgii i szczerze mu dziękuję za serdeczne słowa skierowane do mnie na początku tej celebry.

Wraz z nim pozdrawiam w Panu wszystkich wiernych Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego, którzy jednoczą się z nami. Ich obecność jest wspaniałym świadectwem braterstwa, które pozwala nam odczuć w nadziei przedsmak radości pełnej jedności, kiedy to będzie nam dane wspólnie sprawować eucharystyczną ofiarę, pamiątki Śmierci i Zmartwychwstania Pana. Z pełnym szacunkiem zwracam się do wiernych islamu, którzy także czczą, chociaż w odmienny sposób, Jedynego i Wszechmogącego Boga. Pozdrawiam wreszcie władze obywatelskie, które zaszczycają nas swoją obecnością. Dziękuję im za skuteczny wkład w realizację mojej podróży do Bułgarii.