Przemówienie pożegnalne Jana Pawła II wygłoszone 9 maja na lotnisku w Gudja na Malcie

Panie Prezydencie.
Panie Premierze,
Ekscelencje,
Umiłowany narodzie Malty!

1. Jako Następca Piotra muszę powrócić do Rzymu, Stolicy Piotrowej i do moich obowiązków jako Pasterza Kościoła powszechnego.

Nie zapomnę jednak tej wizyty na Wyspach Maltańskich. Przede wszystkim nie zapomnę narodu maltańskiego. Dziękuję, że uczestniczyliście w mojej jubileuszowej pielgrzymce śladami św. Pawła! W ramach "geografii zbawienia"! Na zakończenie mojej pierwszej wizyty powiedziałem wam, że po powrocie do Rzymu powiem św. Pawłowi, że Maltańczycy są "dobrym narodem katolickim". Teraz powiem waszemu Patronowi, że jeszcze czynicie to, czego chciał on: "walcz w dobrych zawodach o wiarę, zdobądź życie wieczne: do niego zostałeś powołany" (1 Tm 6,12), tak właśnie uczynili błogosławiony ks. Jerzy, błogosławiony Ignacy i błogosławiona Adeodata. Pozostawiam wam ich przykład do naśladowania i powierzam was ich wstawiennictwu.

2. Dziękuję, Panie Prezydencie, za okazaną mi osobistą uprzejmość przez cały czas mojej krótkiej wizyty. Wdzięczny jestem także Premierowi i Rządowi, Siłom Zbrojnym i Policyjnym oraz tym wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób uczestniczyli w tej pielgrzymce. Wiem, że uczyniliście to z ofiarą i miłością. Dziękuję wam z całego serca. Moja wizyta była chwilą głębokiej komunii z Arcybiskupem Mercieką, Biskupem Cauchim i Biskupem Depasquale, z kapłanami, zakonnikami i świeckimi. Kościołom Malty i Gozo mówię tylko to: bądźcie wierne św. Pawłowi, waszemu ojcu w wierze na tych wyspach, pozostawajcie w ścisłej jedności z Piotrem i Kościołem powszechnym. W ten sposób będziecie zawsze wierni Chrystusowi.

3. Malta leży w samym środku Morza Śródziemnego. Macie więc jedyne w swoim rodzaju powołanie budowania mostów między narodami Basenu Śródziemnomorskiego, między Afryką a Europą. Przyszłość pokoju w świecie zależy od umocnienia dialogu i zrozumienia między kulturami i religiami. Kontynuujcie swoje tradycje gościnności oraz swoje zaangażowanie narodowe i międzynarodowe na rzecz wolności, sprawiedliwości i pokoju.

4. Na koniec mojej jubileuszowej pielgrzymki powierzam uroczyście pełnej miłości opiece Boga Wszechmogącego narody i miejsca, które odwiedziłem. W miejscach związanych z dwutysięczną rocznicą narodzenia Zbawiciela modliłem się z nadzieją o wielką odnowę wiary wśród chrześcijan.

Chciałem zachęcić wierzących i wszystkich ludzi dobrej woli do obrony życia, do rozwijania szacunku dla godności każdej ludzkiej istoty, do ochrony rodziny przed licznymi zagrożeniami dnia dzisiejszego, do otwarcia swych serc na ludzi biednych i pokrzywdzonych w świecie oraz do działań na rzecz ładu międzynarodowego opartego na poszanowaniu prawa i na solidarności z biednymi. Jest to także zadanie i ideał, który wam pozostawiam, umiłowani mieszkańcy Malty.

W Dziejach Apostolskich św. Łukasz pisze, że Maltańczycy "okazali nam wielki szacunek, a gdyśmy odjeżdżali, przynieśli wszystko, co nam było potrzebne" (Dz 28,8). Przeżyłem duchowo to samo doświadczenie i odjeżdżam, dziękując w swym sercu Bogu za was wszystkich.

Dziękuję, Malto.
Il-Bambin iberikkom ilkoll!
Niech Bóg wszystkim wam błogosławi!

Tłum. Jan Jarco/kg (KAI)