Przemówienie papieża Jana Pawła II podczas powitania w Pałacu Prezydenckim w Atenach

5. Inkulturacja Ewangelii w świecie greckim pozostaje wzorem dla wszelkiej inkulturacji. Głoszenie Ewangelii w relacjach z kulturą grecką wymagało wysiłku wnikliwego rozpoznania, ażeby przyjąć i docenić wszystkie pozytywne elementy, odrzucając równocześnie aspekty nie do pogodzenia z orędziem chrześcijańskim. Mamy tu stałe wyzwanie dla głoszenia Ewangelii w jej spotkaniu z kulturami i z procesem globalizacji. Wszystko to wzywa nas do szczerego i pełnego szacunku dialogu i wymaga nowych więzi solidarności, które może inspirować miłość ewangeliczna, prowadząc do swego wypełnienia ideał grecki „kosmopolis” w świecie, który jest prawdziwie zjednoczony i przepojony sprawiedliwością i miłością i braterstwem.

Znajdujemy się w decydującym momencie historii Europy, i żarliwie ufam, że wyłaniające się obecnie Europa na nowo i w sposób twórczy odkryje tę długą tradycję spotkania między kulturą grecką a chrześcijaństwem, ukazując, iż nie chodzi tu o ślady świata, który przeminął, lecz o prawdziwą podstawę rzeczywiście ludzkiego postępu, którego nasz świat pragnie.

Na frontonie Świątyni w Delfach wykute są słowa „Poznaj samego siebie”; wzywam więc Europę, by coraz głębiej poznawała samą siebie. Takie samopoznanie nastąpi tylko wtedy, jeżeli na nowo zbada ona korzenie swojej tożsamości, korzenie, które są głęboko zanurzone w klasycznym dziedzictwie helleńskim i w dziedzictwie chrześcijańskim, które razem prowadzą do powstania humanizmu opartego na przeświadczeniu, że każda osoba ludzka od samego początku została stworzona na obraz i podobieństwo Boże.

6. Geografia i historia postawiły wasz kraj, Panie Prezydencie, między Wschodem i Zachodem, co oznacza, że naturalnym powołaniem Grecji jest budowanie mostów i tworzenie kultury dialogu. To dzisiaj jest istotne dla przyszłości Europy. W ostatnim okresie runęły już liczne mury, lecz inne jeszcze pozostają. Zadanie zjednoczenia między wschodnią i zachodnią częścią Europy nadal jest skomplikowane; i pozostaje jeszcze wiele do zrobienia celem osiągnięcia harmonii między chrześcijanami Wschodu i Zachodu, ażeby Kościół mógł oddychać swymi dwoma płucami. Każdy wierzący winien czuć się zobowiązany do włączenia się w to zadanie. Kościół katolicki w Grecji pragnie lojalnie uczestniczyć we wspieraniu tej szlachetnej sprawy, która ma także pozytywne skutki w sferze społecznej.

Z tego punktu widzenia znaczący wkład wnoszą szkoły, w których kształci się młode pokolenie. Szkoła jest w całym tego słowa znaczeniu miejscem, gdzie dokonuje się integracja młodych ludzi o różnych horyzontach. Kościół katolicki, w harmonii z innymi Kościołami i wyznaniami chrześcijańskimi, pragnie współpracować z wszystkimi obywatelami na rzecz wychowania młodzieży. Pragnie on kontynuować swoje długie doświadczenie wychowawcze w waszym kraju, zwłaszcza przez działalność Braci Marystów i Braci Szkół Chrześcijańskich, sióstr urszulanek i sióstr św. Józefa. Te różne rodziny zakonne wykazały, że potrafią w sposób delikatny i w poszanowaniu tradycji kulturalnych młodzieży im powierzonej, wychowywać mężczyzn i kobiety, aby byli prawdziwymi Grekami pośród Greków.

Na koniec naszego spotkania, jeszcze raz gorąco dziękuję Panu, Panie Prezydencie, za Pańskie powitanie i równocześnie wyrażam moją wdzięczność wszystkim, którzy umożliwili moją pielgrzymkę śladami św. Pawła. Proszę Boga o obfite błogosławieństwa dla mieszkańców waszego kraju, ażeby w trzecim tysiącleciu Grecja mogła przynosić nowe i cudowne dary dla kontynentu europejskiego i dla rodziny narodów!

Tłum. Jan Jarco (KAI)