Przemówienie pożegnalne Jana Pawła II wygłoszonego 27 IX na lotnisku w Erywaniu

5. Żegnając się z wami, jestem przekonany, że doświadczyłem tutaj waszej zdolności do odnowy i szlachetności waszych aspiracji.

Niechaj w sercach Ormian rozbrzmiewają słowa waszego wielkiego poety Hovhannesa Tumania na temat ojczyzny:
"Lecz ciągle żyjesz, mimo ran wyprostowana,
mądra, zamyślona i smutna, ze swoim Bogiem...
Ale nastanie jutrzenka szczęśliwego życia.
Jej światło rozbłyśnie w tysiącach dusz;
a na świętych stokach Góry Ararat
zaświeci w końcu ogień przyszłości.
Wtedy nowe pieśni i nowe poematy
przyjdą z jutrzenką na usta poetów".

Niech św. Grzegorz Oświeciciel, ta wielka opoka Kościoła Armenii, i wielkie zastępy Męczenników i Świętych Armenii czuwają nad waszą teraźniejszością i waszą przyszłością! Matka Chrystusa, Arka Nowego Przymierza prowadzi Armenię do pokoju, jaki nastał po potopie, pokoju, który Bóg rozpostarł jako znak swojej zawsze trwającej miłości (por. Rdz 9,13).

Dziękuję, Panie Prezydencie! Dziękuję, najdroższy Bracie Gareginie! Dziękuję wam wszystkim!

Tłum. Jan Jarco (KAI) og