Przemówienie pożegnalne Jana Pawła II wygłoszonego 27 IX na lotnisku w Erywaniu

Ekscelencjo, Panie Prezydencie,
Wasze Świątobliwości,
Najdrożsi ormiańscy przyjaciele!

Nadszedł czas pożegnania się i podziękowania Panu, Panie prezydencie i członkom rządu za okazaną mi w Armenii wspaniałą gościnność. Jestem wdzięczny wszystkim, władzom i współpracownikom, cywilnym i wojskowym, mężczyznom i kobietom ze środków przekazu, wszystkim tym, którzy poświęcili swój czas i umiejętności, aby ta wizyta przebiegła owocnie.

1. Z głębokim wzruszeniem wyrażam moją wdzięczność Tobie, Wasza Świątobliwość, Patriarcho i Katolikosie, dziękuję Hierarchii i wiernym Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego za ducha braterskiej jedności i komunii, którą przeżywaliśmy w tych dniach.

2. Serdecznie pozdrawiam was najdroższy arcybiskupie Nerses, arcybiskupie Wartan, biskupie Giuseppe; i was, kapłani, konsekrowani, konsekrowane i świeccy Kościoła katolickiego: z wielką radością sprawowaliśmy dziś tajemnicę naszej wiary i osobiście doświadczyłem waszego pragnienia współpracy z waszymi rodakami na rzecz większej sprawiedliwości i poprawy życia obywateli ormiańskich. Papież ma wszystkich was w swoim sercu, a sam Bóg doda Wam sił, byście mogli sprostać wyzwaniom, jakie przed wami stoją.

Pragnę jeszcze raz wyrazić mój szacunek wobec przedstawicieli wszystkich Kościołów i wspólnot kościelnych, którzy wzięli udział w wydarzeniach tej mojej wizyty. Niech wszyscy wyznawcy Chrystusa wzrastają w ufności i w ekumenicznej przyjaźni, kiedy wkraczamy w trzecie tysiąclecie i podążamy drogą ku coraz ściślejszej jedności i współpracy!