Homilia Jana Pawła II podczas Mszy św. na placu Delty w Rijece

1. W ostatnich dniach swego ziemskiego życia Jezus obiecał uczniom dar Ducha Świętego jako swe najprawdziwsze dziedzictwo i kontynuację własnej swej obecności (por. J 14,16-17). Czytanie z Ewangelii, które przed chwilą wysłuchaliśmy, pozwoliło nam przeżyć moment, w którym obietnica ta stała się rzeczywistością: Zmartwychwstały wchodzi do Wieczernika, pozdrawiam uczniów i tchnąc na nich mówi: „Weźmijcie Ducha Świętego” (J 20,22). Pięćdziesiątnica opisana w Dziejach Apostolskich, to wydarzenie, które pięćdziesiąt dni potem czyni namacalnym i publicznym ten dar, jaki Jezus uczynił swoim w dzień samej Paschy.

Kościół Chrystusowy jest stale - by tak rzec - w stanie Pięćdziesiątnicy. Zawsze zebrany w Wieczerniku na modlitwie, pod krzepkim tchnieniem Ducha, zawsze w drodze, by przepowiadać. Kościół jest wiecznie młody i żywy, jeden, święty, katolicki i apostolski, ponieważ Duch nieustannie zstępuje nań, aby przypominać mu o tym wszystkim, co Pan mu powiedział (por. J 14,25) i prowadzić go do całej prawdy (por. J 16,13).

2. Szczególnie serdecznie pragnę dzisiaj pozdrowić tę część tego Kościoła, która pielgrzymuje po ziemi chorwackiej, która zgromadzona jest tutaj wokół swych Pasterzy, a której bogactwo i różnorodność reprezentują tutaj wierni przybyli z różnych regionów kraju.

Obejmuje arcybiskupa Rijeki Ivana Devcicia, który powitał mnie w imieniu was wszystkich, oraz arcybiskupa seniora Josipa Pavlisicia, który wraz ze mną był obecny na Soborze Watykańskim II: z nim razem dziękuję Bogu za 65. rocznicę święceń kapłańskich, którą obchodził w kwietniu tego roku. Szczególne pozdrowienie pragnę skierować następnie do przewodniczącego konferencji episkopatu arcybiskupa Zagrzebia Josipa Bozanicia oraz całego episkopatu Chorwacji, jak również do księży kardynałów i biskupów przybyłych z innych krajów.

Wyrazy uszanowania kieruję także do Pana Prezydenta Republiki i przedstawicieli innych władz cywilnych i wojskowych, którym dziękuję za obecność oraz cenną pomoc przy organizacji i realizacji tej mojej trzeciej podróży apostolskiej do Chorwacji.

Pozdrawiam z kolei w sposób szczególny licznie przybyłe tutaj w dniu im poświęconym rodziny: wy macie wielką wartość dla społeczeństwa i dla Kościoła, jako że „małżeństwo i rodzina stanowią jedno z najcenniejszych dóbr ludzkości” (Familiaris consortio, 1).