Przemówienie papieża Benedykta XVI podczas ceremonii pożegnania na lotnisku w Monachium

Wielce szanowny Panie Premierze,
Wielce szanowni członkowie rządu,
Czcigodni Księża Kardynałowie
Drodzy Bracia w urzędzie biskupim,
Wielce szanowne Panie i Panowie!

W chwili, gdy opuszczam Bawarię by powrócić do Rzymu chciałbym do wszystkich, którzy tu przybyli - a także do Was, wszyscy mieszkańcy mojej ojczyzny - skierować serdeczne pozdrowienia i słowa głębokiego podziękowania. Niezmiennie noszę w sercu poruszające wrażenie, jakie zrobił na mnie entuzjazm i silna religijność wielkich mas wiernych, którzy w nabożnym skupieniu słuchali słowa Bożego i trwali w modlitwie.

Mogłem zauważyć, jak także teraz wielu ludzi w Bawarii troszczy się o to, by wraz ze swoimi pasterzami podążać za Bogiem, angażuje się w to, żeby świadczyć o wierze w dzisiejszym zsekularyzowanym świecie. Dzięki niestrudzonemu zaangażowaniu organizatorów cała wizyta przebiegała spokojnie i w porządku. Właśnie dlatego moje pierwsze słowa podczas tego pożegnania, to słowa podziękowania.

Myślę w tej chwili o Panu, Panie Premierze, któremu dziękuję za przyjacielskie słowa, skierowane do mnie w imieniu wszystkich. Dziękuję przybyłym tu przedstawicielom władz państwowych i kościelnych, zwłaszcza tym, którzy przyczynili się do perfekcyjnego przebiegu tej wizyty, podczas której mogłem spotkać wielu mieszkańców tego kraju i z którymi w sercu czuję się głęboko związany. To były intensywne dni, podczas których mogłem raz jeszcze przywołać wspomnienie i na nowo przeżyć wiele wydarzeń z przeszłości, które pozostawiły niezatarty ślad w moim życiu.

Wszędzie byłem przyjmowany z największą sympatią i uwagą - bardzo mnie to wzruszyło. Mogę sobie wyobrazić trudności, kłopoty i wysiłki, jakie przyniosła ze sobą organizacja mojej wizyty w Bawarii: zajętych przy tym było wielu ludzi z instytucji kościelnych, władz cywilnych zarówno kraju, jak i całego państwa, a przede wszystkim ogromna rzesza cywilnych wolontariuszy. Wszystkim mówię moje serdeczne "Bóg zapłać!" połączone z zapewnieniem pamięci w modlitwie.