Rodzina darem i zadaniem dla człowieka i społeczeństwa

3. Pragnę wznieść tutaj, jeszcze raz, okrzyk nadziei i wyzwolenia!
Rodziny Ameryki Łacińskiej i całego świata: nie dajcie się zwieść tą kłamliwą wizją, która deprawuje narody, zagraża najlepszym tradycjom i wartościom, przynosi tak dotkliwe cierpienia i nieszczęścia dzieciom. Sprawa rodziny przydaje godności światu i wyzwala go mocą autentycznej prawdy o człowieku, o tajemnicy życia jako daru Bożego, o mężczyźnie i kobiecie jako obrazach Boga. Trzeba walczyć za tę sprawę, aby zabezpieczyć wasze szczęście i przyszłość rodzaju ludzkiego.

Dzisiejszego popołudnia, gdy rodziny z całego świata trzymają się za ręce, tworząc jakby ogromny łańcuch miłości i wierności, zwracam się z apelem do wszystkich, którzy włączają się w budowę nowego społeczeństwa, opartego na cywilizacji miłości: brońcie swoich rodzin jako cennego i niezastąpionego daru; zapewnijcie im ochronę sprawiedliwych praw, które pomogą zwalczyć nędzę i plagę bezrobocia, a zarazem pozwolą rodzicom wypełnić do końca ich misję. Jak mogą ludzie młodzi tworzyć rodzinę, jeżeli nie mają środków, by ją utrzymać? Nędza niszczy rodziny, uniemożliwia dostęp do kultury i do podstawowego wykształcenia, psuje obyczaje i od samego początku zagraża zdrowiu młodych i dorosłych. Pomagajcie rodzinie, pomagajcie jej! Stawką jest wasza przyszłość.

W historii najnowszej występuje bardzo wiele zjawisk społecznych, które każą nam dokonać rachunku sumienia z naszej postawy wobec rodziny. Trzeba ze wstydem przyznać, że wiele byk błędów i uchybień. Czyż możemy nic piętnować takich zachowań, podyktowanych przez chciwość i nieodpowiedzialność, które każą traktować ludzi jak przedmioty albo narzędzia ulotnej i powierzchownej przyjemności? Czyż można nie sprzeciwiać się brakowi szacunku, pornografii, wszelkim formom wyzysku, których najwyższą cenę płacą często dzieci?

Społeczeństwa, które nie troszczą się o dzieci, są nieludzkie i nieodpowiedzialne. Rodziny, które nie zapewniają pełnego wychowania swoim dzieciom i porzucają je, dopuszczają się bardzo poważnej niesprawiedliwości, z której będą musiały zdać sprawę przed sądem Bożym. Wiem, że wiele rodzin pada często ofiarą sytuacji, którym nie są w stanie podołać. W takich przypadkach trzeba się odwołać do powszechnej solidarności, aby dzieci nie stawały się ofiarami różnych form nędzy: nędzy ekonomicznej, a nade wszystko nędzy moralnej, stanowiącą przyczynę zjawiska, o którym wspomniałem w Liście do Rodzin: wiele dzieci zostaje osieroconych przez żyjących rodziców (n. 14)!

Jak przypomniał tutaj kardynał przewodniczący Papieskiej Rady ds. Rodziny, w Ruandzie powstało «Miasto Dzieci», zbudowane dzięki pomocy wielu osób i kilku hojnych instytucji, które ma być symbolem czynnego miłosierdzia i owocem pierwszego Światowego Spotkania Rodzin w Rzymie; następne takie «miasto» jest wznoszone w Sahador da Bahia, w tej samej faveli dos Alagados, którą odwiedziłem podczas mojej pierwszej wizyty pasterskiej w Brazylii w lipcu 1980 r., wzywając jej mieszkańców, by nie tracili nadziei i dążyli do polepszenia warunków ludzkiego bytu.