Watykan-Warszawa: Prezentacja nowej instrukcji bioetycznej Kongregacji Nauki Wiary

Poprzednia instrukcja, Donum vitae z 1987 roku, wobec rozwoju nauk biomedycznych, jaki dokonał się w ostatnich latach, stała się niewystarczająca. Nowy dokument wyjaśnia i precyzuje stanowisko Kościoła wobec nowych możliwości biomedycyny.

Poniżej prezentujemy obszerne omówienie dokumentu. Pełny tekst w serwisie kosciol.wiara.pl

# Pełny tekst Dignitas personae:.

Cel Dokumentu
W ostatnich latach nauki biomedyczne dokonały ogromnych postępów, które otwierają nowe możliwości terapeutyczne, rodząc zarazem poważne wątpliwości, którymi nie zajmowała się bezpośrednio Instrukcja Donum vitae (22 lutego 1987). Nowa Instrukcja, podpisana 8 września 2008 roku, w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, podaje odpowiedzi na nowe pytania bioetyczne, które rozbudzają oczekiwania oraz rodzą wątpliwości w coraz szerszych kręgach społeczeństwa. W tym sensie pragnie się przyczynić do «pogłębiania formacji sumień» (n. 10) i do promowania badań biomedycznych respektujących godność każdej istoty ludzkiej i prokreacji.

Tytuł
Instrukcja zaczyna się słowami Dignitas personae — godność osoby, która należy się każdej istocie ludzkiej, od poczęcia aż po naturalną śmierć. Ta podstawowa zasada wyraża «wielkie „tak" dla ludzkiego życia» i «powinna znaleźć się w centrum refleksji etycznej nad badaniami naukowymi w dziedzinie biomedycyny» (n. 1).

Wartość
Dokument jest «Instrukcją o charakterze doktrynalnym» (n. 1), opublikowaną przez Kongregację Nauki Wiary i zaaprobowaną przez Ojca Świętego Benedykta XVI. Należy zatem do dokumentów, które «wchodzą w zakres zwyczajnego nauczania następcy Piotra» (Instrukcja Donum veritatis, n. 18), które muszą być przyjęte przez wiernych «z religijnym przyzwoleniem swego ducha» (Instrukcja Dignitas personae, n. 37).

Przygotowanie
Od wielu lat Kongregacja Nauki Wiary analizuje nowe kwestie biomedyczne w celu zaktualizowania Instrukcji Donum vitae. Podejmując tę refleksję, «postanowiono mieć zawsze na względzie aspekty naukowe, korzystając z analiz Papieskiej Akademii „Pro Vita" i licznych ekspertów, aby zestawić je z zasadami antropologii chrześcijańskiej. Jasne wskazania metodyczne i merytoryczne odnośnie do rozważania tych problemów zawierają Encykliki Veritatis splendor i Evangelium vitae Jana Pawła II oraz inne wypowiedzi Magisterium» (n. 2).

Adresaci Dokumentu
Instrukcja jest «skierowana do wiernych i wszystkich tych, którzy szukają prawdy» (n. 3). Przedstawiając zasady i oceny moralne badań biomedycznych nad ludzkim życiem, Kościół «kieruje się zarówno światłem rozumu, jak i wiary, przyczyniając się do wypracowania integralnej wizji człowieka i jego powołania, zdolnej do przyjęcia wszelkiego dobra jakie wynika z osiągnięć ludzi i różnych tradycji kulturowych oraz religijnych, które nierzadko okazują wielki szacunek życiu» (n. 3).
Struktura

Instrukcja «składa się z trzech części: pierwsza przypomina niektóre aspekty antropologiczne, teologiczne i etyczne o fundamentalnym znaczeniu; druga zajmuje się nowymi problemami związanymi z prokreacją; trzecia analizuje niektóre nowe propozycje terapii, z którymi wiąże się dokonywanie manipulacji na embrionach i ingerencja w dziedzictwo genetyczne człowieka» (n. 3).

Część pierwsza:
aspekty antropologiczne, teologiczne i etyczne
ludzkiego życia i prokreacji


Dwie podstawowe zasady
• «Istota ludzka powinna być szanowana i traktowana jako osoba od chwili swojego poczęcia i dlatego od tej samej chwili należy uznać jej prawa osoby, a wśród nich nade wszystko nienaruszalne prawo każdej niewinnej istoty ludzkiej do życia» (n. 4).
• «Początek życia człowieka ma swój prawdziwy kontekst w małżeństwie i w rodzinie, w której zostaje ono poczęte poprzez akt wyrażający wzajemną miłość mężczyzny i kobiety. Prokreacja prawdziwie odpowiedzialna wobec mającego się narodzić dziecka winna być owocem małżeństwa» (n. 6).

Wiara i godność ludzka
«Kościół jest przekonany, że to co ludzkie, wiara nie tylko przyjmuje i szanuje, lecz także oczyszcza, wywyższa i wydoskonala» (n. 7). Bóg stworzył każdego człowieka na swój obraz; w swoim Synu Wcielonym objawił w pełni tajemnicę człowieka; tenże Syn pozwala nam stać się dziećmi Bożymi. «Biorąc pod uwagę obydwa te wymiary razem - ludzki i boski - łatwiej zrozumieć dlaczego wartość człowieka jest nienaruszalna: ma on odwieczne powołanie i jest wezwany do udziału w trynitarnej miłości Boga żyjącego» (n. 8).