Watykan-Warszawa: Prezentacja nowej instrukcji bioetycznej Kongregacji Nauki Wiary

Wiara i życie małżeńskie
«Te dwa wymiary życia - naturalny i nadprzyrodzony - pozwalają także lepiej zrozumieć, w jakim sensie akty, dzięki którym istota ludzka przychodzi na świat, w których mężczyzna i kobieta oddają się sobie nawzajem, są odzwierciedleniem miłości trynitarnej. Bóg, który jest miłością i życiem, wpisał w człowieczeństwo mężczyzny i kobiety powołanie do specjalnego uczestnictwa w swojej tajemnicy osobowej komunii, w dziele Stwórcy i Ojca (...) Duch Święty, udzielony podczas celebracji sakramentalnej, użycza małżonkom chrześcijańskim daru nowej komunii, komunii miłości, która jest żywym i rzeczywistym obrazem tej najszczególniejszej jedności, która czyni z Kościoła niepodzielne Ciało Mistyczne Chrystusa Pana» (n. 9).

Magisterium Kościoła i autonomia nauki
«Kościół, oceniając wartość etyczną pewnych rezultatów najnowszych badań w zakresie medycyny, dotyczących człowieka i jego początków, nie ingeruje w dziedzinę wiedzy medycznej jako takiej, lecz przypomina wszystkim zainteresowanym o odpowiedzialności etycznej i społecznej za podejmowane przez nich działania. Przypomina im, że wartość etyczną biomedycyny mierzy się poprzez odniesienie zarówno do bezwarunkowego szacunku należnego każdej istocie ludzkiej we wszystkich chwilach jej istnienia, jak i do ochrony szczególnego charakteru osobistych aktów służących przekazywaniu życia» (n. 10).

Część druga:
nowe problemy związane z przekazywaniem życia


Techniki wspomagające płodność

Wśród technik stosowanych w celu przezwyciężenia bezpłodności są aktualnie dostępne:

* «techniki sztucznego zapłodnienia heterologicznego» (n. 12): podejmowane «dla uzyskania w sposób sztuczny poczęcia ludzkiego z gamet pobranych przynajmniej od jednego dawcy innego niż małżonkowie złączeni węzłem małżeńskim» (przypis 22);
* «techniki sztucznego zapłodnienia homologicznego) (n. 12): podejmowane «dla uzyskania poczęcia ludzkiego z gamet małżonków złączonych węzłem małżeńskim» (przypis 23);
* «metody, które mają na celu wspieranie aktu małżeńskiego i jego płodności» (n. 12);
* «interwencje mające na celu usuniecie przeszkód uniemożliwiających naturalną płodność» (n. 13);
* «procedura adopcji» (n. 13).
W tej dziedzinie są godziwe wszystkie te techniki, które szanują: «prawo do życia i do integralności fizycznej każdej istoty ludzkiej od poczęcia aż do naturalnej śmierci», «jedność małżeństwa, pociągającą za sobą wzajemne poszanowanie prawa małżonków do stania się ojcem i matką wyłącznie dzięki sobie» i «specyficznie ludzkie wartości płciowości, które wymagają, by przekazanie życia osobie ludzkiej nastąpiło jako owoc właściwego aktu małżeńskiego, aktu miłości między małżonkami» (n. 12).
* Są więc «dopuszczalne te metody, które mają na celu wspieranie aktu małżeńskiego i jego płodności (...) Lekarz pozostaje w służbie osób i przekazywania życia ludzkiego. Nie jest uprawniony do dysponowania nimi, ani do decydowania o nich. Interwencja lekarska szanuje godność osób, gdy ułatwia ten akt lub pozwala uzyskać jego cel, jeśli został dokonany w sposób normalny» (n. 12).
* Są «z pewnością dopuszczalne działania mające na celu usunięcie przeszkód uniemożliwiających naturalną płodność» (n. 13).
* Należy «zachęcać do adopcji licznych sierot (...) propagować ją i ułatwiać związane z nią procedury». Zasługują na zachętę «badania i inwestycje ukierunkowane na zapobieganie niepłodności» (n. 13).


Zapłodnienie in vitro i zamierzone niszczenie embrionów
Doświadczenie ostatnich lat pokazało, że w przy okazji technik zapłodnienia in vitro «liczba zniszczonych embrionów jest bardzo wysoka» (n. 14): ponad 80% nawet w najbardziej rozwiniętych ośrodkach (por. przypis 27). «Embriony uzyskane in vitro, u których występują wady, są od razu odrzucane»; wiele par «korzysta z metody sztucznego przekazywania życia jedynie w tym celu, by móc dokonać genetycznej selekcji swoich dzieci»; wśród emrbionów uzyskanych in vitro «pewna ich liczba zostaje przeniesiona do łona matki, a pozostałe są zamrażane»; technika przeniesienia «większej liczby embrionów, niż wymagałoby urodzenie dziecka, w przewidywaniu, że niektóre nie zagnieżdżą się (...) oznacza faktycznie czysto instrumentalne ich traktowanie» (n. 15).

«Akceptowanie bez zastrzeżeń faktu, że stosowanie technik zapłodnienia in vitro pociąga za sobą wysoki procent poronień, pokazuje wyraźnie, że zastąpienie aktu małżeńskiego procedurą techniczną (...) przyczynia się do osłabienia świadomości szacunku należnego każdej istocie ludzkiej. Natomiast uznaniu tego szacunku sprzyja bliskość małżonków, ożywiana miłością małżeńską...Wobec instrumentalnego traktowania istoty ludzkiej w stadium embrionalnym trzeba powtarzać, że miłość Boża nie robi różnicy między nowo poczętą istotą, będącą jeszcze w łonie matki, a dzieckiem, młodzieńcem, człowiekiem dojrzałym czy starszym. Nie robi różnicy, ponieważ w każdym dostrzega odbicie swojego obrazu i podobieństwa (...) Dlatego Magisterium Kościoła niezmiennie głosiło świętość i nienaruszalność każdego ludzkiego życia, od poczęcia aż do naturalnego kresu» (n. 16).