List na trzecie tydsiąclecie

Nie jest czymś niespodziewanym ani zaskakującym. Wpisuje się w cały skomplikowany proces przemian, gdy chodzi o relacje między Stolicą Apostolską a Chinami, oraz przemian w samej ChRL na przestrzeni kilkunastu lat. List Benedykta XVI odwołuje się zresztą wiele razy do wcześniejszych posunięć, do wypowiedzi Jana Pawła II. Jest ważnym, kolejnym krokiem na drodze misji Kościoła po Soborze Watykańskim II – na drodze Kościoła „przełomu wieków”, który szuka dróg „nowej ewangelizacji”.

Ojciec Święty napisał List bardzo ważny, ale też „wielowątkowy”. Jest to precyzyjny wykład eklezjologii, czy też „nauki o Kościele”. Wypunktowuje istotne elementy wspólnoty wiary, której centrum jest wydarzenie Krzyża i Zmartwychwstania Chrystusa. Jej istotne cechy, „wymiary” ustanowił sam Chrystus. Jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół – podkreśla Ojciec Święty – to „uniwersalna wspólnota Uczniów Pana”. Pełni on swą misję poprzez wieki na wszystkich kontynentach. Jego tożsamość zakorzeniona jest w tej samej wierze, którą wyznaje, w tych samych sakramentach Chrztu i Eucharystii oraz w sukcesji apostolskiej przekazywanej drogą święceń biskupich. Papież podkreśla, że jedność episkopatu z Biskupem Rzymu jako Następcą Piotra jest odwiecznym, widzialnym znakiem i fundamentem tej ciągłości oraz tożsamości Kościoła każdej epoki z Kościołem zbudowanym przez Chrystusa na Piotrze i Kolegium Apostolskim. Papież podkreśla, że Kościół lokalny (partykularny), aby był sobą w pełni, musi posiadać wspólnotę biskupów, następców Apostołów – Konferencję Episkopatu – będącą w więzi z Następcą Piotra, Biskupem Rzymu. Każdy ochrzczony jest członkiem wspólnoty Kościoła. Nikt w Kościele nie jest „obcym”, wszyscy są członkami wspólnoty tego samego Ludu, tego samego Mistycznego Ciała Chrystusa. Zwornikiem jego jedności sakramentalnej jest Eucharystia sprawowana przez biskupów i kapłanów.