Od niedzieli czworo nowych świętych

1. Jerzy Precza (12 lutego 1880-26 lipca 1962) - Maltańczyk, kapłan, założyciel Stowarzyszenia Nauki Chrześcijańskiej.

Urodził się w stolicy kraju - La Valletcie; gdy miał 8 lat cała rodzina przeniosła się do pobliskiego handlowego miasta Hamrun. Tam też poszedł do szkoły i tam poczuł w sobie powołanie kapłańskie. Zanim został księdzem, w latach 1905-06 zgromadził wokół siebie kilku chłopców z Hamrunu i zaczął ich kształtować duchowo. Święcenia kapłańskie przyjął 22 grudnia 1906, po czym przez kilka tygodni wychodził z domu tylko do kościoła, aby odprawić Mszę św. - resztę czasu przeznaczał na modlitwę i kontemplację. Pod koniec stycznia 1907 na nowo zwołał swych chłopców, którym przedstawił zamiar utworzenia nowej wspólnoty. Tak narodziło się Stowarzyszenie Nauki Chrześcijańskiej (SDC), w którym świeccy mieli być formowani w życiu ascetycznym i w zasadach wiary katolickiej, aby potem uczyć ich innych. Jego przełożonym generalnym został później Eugeniusz Borg - jeden z "chłopców z Hamrunu".

Początkowo nazywało się ono Societas Papiduum et Papidissarum, czyli "Stowarzyszenie Papieżystów i Papieżystek", dla podkreślenia wierności Ojcu Świętemu, później - nie bez poczucia humoru - ks. Precza "ochrzcił" je MUSEUM: Magister utinam sequatur Evangelium universus mundus, to znaczy - Nauczycielu, oby cały świat kroczył za Ewangelią. W 1910, dzięki pomocy Gianniny Cutajar, powstała żeńska sekcja SDC. Z upływem lat ukształtowało się duchowe oblicze nowego zgromadzenia: tworzyli je świeccy celibatariusze, oddani całkowicie apostolstwu przez katechizację dzieci i dorosłych. Obowiązywała ich surowa dyscyplina, skromność w ubieraniu się, odmawianie serii krótkich modlitw (Modlitewnik Muzeuminów), codziennie godzina katechezy dla wszystkich chętnych w ośrodkach parafialnych i godzina stałej formacji.

Założyciel przeżywał też trudne chwile, m.in. w 1909 nakazano mu zamknąć wszystkie placówki SDC, później pojawiały się w miejscowej prasie artykuły krytykujące zarówno jego, jak i MUSEUM, ale po zbadaniu całej sprawy przez biskupa dzieło odżyło a oficjalnie zostało ustanowione kanonicznie 12 kwietnia 1932 r.

Oprócz zgromadzenia ks. Precza pozostawił po sobie wiele napisanych po maltańsku książek i broszur na temat dogmatyki, moralności i ascetyki chrześcijańskiej, a także krótkich rozważań biblijnych. Był też wielkim apostołem dzieła Wcielenia - jednym z jego ulubionych powiedzeń było "Słowo Boże stało się ciałem. W 1918 wstąpił do Trzeciego Zakonu Karmelitańskiego, przyjmując imię Fra (Brat) Franco. Chciał, aby wszyscy członkowie MUSEUM nosili szkaplerz, propagował też nabożeństwo do Cudownego Medalika. W 1957 zasugerował wprowadzenie pięciu nowych tajemnic różańcowych, które nazwał "Tajemnicami światła", wyprzedzając pod tym względem decyzję Jana Pawła II z 2003 r. Członkowie jego zgromadzenia pracują obecnie w 6 krajach. Zmarł w opinii świętości w swym domu w Santa Venera na Malcie.

Błogosławionym ogłosił go Jan Paweł II w czasie swego pobytu na Malcie 9 maja 2001 i w tym dniu wypada też jego wspomnienie liturgiczne.