Od niedzieli czworo nowych świętych

3. Matka Maria Eugenia od Jezusa (Milleret; 25 marca 1817-10 marca 1898) - Francuzka, zakonnica, założycielka Zgromadzenia Sióstr od Wniebowzięcia NMP.

Pochodziła z dobrze sytuowanej rodziny bankiera z Metzu we wschodniej Francji. Jej ojciec, zwolennik Woltera i liberalizmu, bardziej zajmował się polityką niż rodziną i o wychowanie córki troszczyła się głównie matka - osoba o silnym charakterze i dużym poczuciu obowiązku. Mała Anna Eugenia od dziecka była inteligentna, bardzo wrażliwa, interesowała się otaczającym ją światem i była otwarta na sprawy społeczne. Ale wzrastała raczej w atmosferze dalekiej od wiary, choć w święta chodziła do kościoła. W dniu swej I komunii św. doznała przeżyć mistycznych, co jednak początkowo nie wywarło na niej większego wpływu.

Po kilku latach, w następstwie bankructwa ojca i rozpadu małżeństwa rodziców, wyjechała do Paryża z matką, która tam zmarła na cholerę, gdy dziewczyna miała 15 lat. Powoli zmieniało się jej dotychczasowe życie, a przełom nastąpił, gdy w wieku 19 lat słuchała w katedrze Notre Dame rekolekcji, głoszonych przez słynnego dominikanina o. Lacordaire'a. Zaczęła wówczas inaczej patrzeć na życie i widzieć w Chrystusie powszechnego Wyzwoliciela, którego Królestwo na ziemi należy budować w braterskim i sprawiedliwym społeczeństwie. Wtedy też spotkała innego wybitnego kaznodzieję o. Combalota, który został jej spowiednikiem. Pod jego wpływem powzięła myśl o założeniu zgromadzenia nastawionego na wychowanie młodzieży, aby tą drogą ewangelizować inteligencję, odradzać w duchu chrześcijańskim rodziny i przemieniać społeczeństwo.

W wieku 22 lat powołała do życia Zgromadzenie Sióstr od Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, mające za zadanie głoszenie Jezusa Chrystusa, rozbudzanie miłości do Niego i pracę na rzecz Królestwa Bożego wśród pojedynczych ludzi i w społeczeństwie. W 1839 wraz z dwiema innymi dziewczętami zapoczątkowała w Paryżu działalność swej wspólnoty, a w dwa lata później otworzyła pierwszą szkołę. Jednocześnie uczestniczyła czynnie, na ile mogła, w życiu otaczającego ją świata, starając się też pozyskiwać nowe kandydatki do swego dzieła. Prawie pół wieku (1840-88) zabiegała o papieskie potwierdzenie reguły swego zgromadzenia, stale uściślając jego konstytucję i charyzmat. Pod koniec życia coraz bardziej słabło jej zdrowie, ale wszystkie choroby i trudności znosiła z pokorą i w milczeniu. Zmarła w domu zgromadzenia w Paryżu.
Błogosławioną ogłosił ją 9 lutego 1975 w Rzymie Paweł VI.

Zbliżająca się kanonizacja będzie drugim w tym roku a czwartym z kolei obrzędem tego rodzaju w czasie obecnego pontyfikatu. W czasie trzech dotychczasowych kanonizacji Benedykt XVI ogłosił 10 świętych, w tym dwóch Polaków (abp Józef Bilczewski i ks. Zygmunt Gorazdowski w 2005 r.).