Watykan: Przedstawiono adhortację "Sacramentum Caritatis"

Głęboki sens celibatu

Pisząc o związkach między Eucharystią a sakramentem święceń, Papież zwraca uwagę, że cała posługa kapłanów "nigdy nie powinna wynosić na pierwszy plan ich samych lub ich opinie". Mają być oni posłusznymi narzędziami w rękach Chrystusa i wskazywać na Niego. Tym samym "każda próba stawiania siebie w centrum celebracji liturgicznej sprzeciwia się tożsamości kapłańskiej" (23).

Ojciec Święty potwierdza też "głęboki sens kapłańskiego celibatu", gdyż "kapłaństwo służebne wymaga pełnego upodobnienia się do Chrystusa", który "przeżył swoją misję aż do ofiary krzyża w stanie dziewiczym". Nie wystarcza zatem "rozumienie celibatu kapłańskiego na sposób wyłącznie funkcjonalny" (24).

Nawiązując do braku kapłanów w wielu krajach, Benedykt XVI postuluje "bardziej równomierne rozmieszczenie duchowieństwa". Jednocześnie przestrzega przed dopuszczaniem do święceń kandydatów niewystarczająco uformowanych lub takich, którym brakuje cech koniecznych do pełnienia posługi kapłańskiej. Odnosząc się zaś do problemów duszpasterstwa powołaniowego zaleca, by "mieć odwagę proponowania młodym radykalności pójścia za Chrystusem, ukazując jego urok" (25).

Po rozwodzie - jak brat z siostrą

Podkreślając "wymiar eucharystyczny" małżeństwa Papież wskazuje na sytuację wielu wiernych, którzy "po zawarciu sakramentu małżeństwa rozwiedli się i zawarli nowy związek". Stanowi to "prawdziwą plagę w dzisiejszych społecznych stosunkach, która coraz bardziej niszczy również i katolickie kręgi". Choć osoby takie nie mogą przystępować do sakramentów, ponieważ "swoim stanem i sytuacją życiową obiektywnie sprzeciwiają się tej jedności w miłości pomiędzy Chrystusem i Kościołem, która jest oznaczona i realizowana w Eucharystii" (29), to jednak pomimo swej sytuacji należą do Kościoła. Mogą nadal uczestniczyć we Mszy św., nie przyjmując Komunii św., modlić się, odbywać adorację eucharystyczną, uczestniczyć w życiu wspólnoty, np. poprzez zaangażowanie w dzieła charytatywne itp.

Gdy chodzi o możliwość stwierdzania nieważności małżeństwa przez sąd kościelny Benedykt XVI zaleca, aby nie przeciwstawiać troski duszpasterskiej o rozwiedzionych wymogom prawa i kierować się miłością prawdy. W przypadku zaś, gdy nie ma podstaw do orzeczenia nieważności węzła małżeńskiego, "Kościół zachęca tych wiernych, aby zobowiązali się przeżywać swój związek według wymogów prawa Bożego, jako przyjaciele, jak brat i siostra; w ten sposób będą oni mogli ponownie przystępować do stołu eucharystycznego" (29).

Papież domaga się również starannego przygotowania nowożeńców, obejmującego "zweryfikowanie ich przekonań odnośnie do niepodważalnych zobowiązań wpływających na ważność sakramentu małżeństwa". Pozwoliłoby to uniknąć sytuacji, w których "poruszenia uczuciowe i płytkie racje skłaniają dwoje młodych do podjęcia odpowiedzialności, której nie potrafią potem uszanować" (29).