Synod: Propozycje dla Benedykta XVI

Wynika to także z zasady „lex orandi, lex credendi”. Biskupi precyzują też sformułowanie: „Kościół czyni Eucharystię” na „Eucharystia czyni Kościół”. Podkreśla się także misyjny charakter Eucharystii, stąd wskazanie do opracowania takich formuł rozesłania na zakończenie Mszy św., które będą podkreślały przedłużenie Eucharystii w życiu wierzących. Biskupi zwracają uwagę, że należałoby się także zatroszczyć o bardziej aktywne uczestnictwo wiernych w liturgii, między innymi poprzez większą inkulturację. Potrzeba przy tym jednoznacznego przeciwdziałania ze strony biskupów nadużyciom w sprawowaniu Eucharystii w postaci, na przykład, zastępowania tekstów liturgicznych innymi treściami.

Także architektura i sztuka otaczające miejsce celebracji powinny być odpowiednio dobrane, a miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu godne i widoczne. Odpowiednie miejsce sprawowania Mszy należy szczególnie uwzględniać w przypadku transmitowania liturgii przez środki społecznego przekazu.

Synod ze szczególnym naciskiem podkreśla rolę niedzieli jako Dnia Pańskiego. Jego świętowanie nie ogranicza się do udziału w mszy, ale obejmuje także odnowienie relacji z samymi sobą i bliźnimi. Zakłada też, że niedziela jest dniem odpoczynku od pracy. Podkreśla się znaczenie innych rodzajów modlitwy liturgicznej czy wspólnotowej, które należy upowszechniać wśród wiernych. Podkreśla się jednocześnie, że liturgia sprawowana w małych wspólnotach zawsze musi łączyć, a nie dzielić – choćby przez używanie specyficznych gestów - ludzi biorących udział we wspólnej liturgii. Synod przypomniał także specyficzne zadania dotyczące posług liturgicznych prezbitera, diakona czy akolity i lektora.

W wielokulturowych i zlaicyzowanych metropoliach należy zadbać o odpowiednie wytłumaczenie znaczenia przystępowania do Komunii świętej tak, by sakrament ten nie był udziałem osób przypadkowych. W liturgiach sprawowanych podczas spotkań międzynarodowych Synod proponuje stosowanie – zwłaszcza w modlitwach eucharystycznych – języka łacińskiego, bądź chorału gregoriańskiego. Byłoby to znakiem jedności Kościoła. Zarazem zaleca przygotowywania tak seminarzystów jak i wiernych do pełnego zrozumienia korzystania z modlitw po łacinie. Ojcowie synodalni nie wykluczają możliwości sprawowania liturgii przy dużej liczbie wiernych, jednak podkreślają, że takie celebracje muszą być szczególnie dobrze przygotowane.



Część III: „Misja Ludu Bożego karmionego Eucharystią” – propozycje 38-49

W trzeciej część tekstu zaproponowanego przez ojców synodalnych znajdujemy wyrazy wdzięczności dla kapłanów, diakonów i wszystkich osób pomagających w przygotowaniu i celebrowaniu Mszy. Księżom zaleca się codzienne jej odprawianie, nawet gdy brak wiernych. Przypomina się, że duchowość eucharystyczna musi obejmować całe życie.

Dalej podjęto sprawę rozwiedzionych, którzy zawarli powtórne związki. Podkreślono nierozerwalność sakramentu małżeństwa. Ludzie żyjący w powtórnych związkach nie mogą być dopuszczeni do komunii, ponieważ nie żyją w zgodzie ze Słowem Bożym, jednak należą do Kościoła. Powinni chodzić na Mszę, adorować Najświętszy sakrament, modlić się, uczestniczyć w życiu wspólnoty. Sądy kościelne winny gruntownie badać, czy ich małżeństwo było ważne. Synod zachęca biskupów do organizowania dobrze funkcjonujących trybunałów kościelnych. Duszpasterze mają też dbać o dobre przygotowanie narzeczonych do małżeństwa.

Kolejna propozycja dotyczy dopuszczenia do komunii chrześcijan innych wyznań. Całkowicie wyklucza ekumeniczną koncelebrację. Pod pewnymi ściśle określonymi warunkami, dopuszczenie niekatolickich chrześcijan do sakramentów Eucharystii, pokuty i namaszczenia chorych jest możliwe i nawet wskazane.