Synod: Propozycje dla Benedykta XVI

Jednoczące działanie Eucharystii ukazane jest również w kontekście sakramentu małżeństwa. W kulturach poligamicznych synod wskazuje na potrzebę katechetycznej pomocy, aby wierni, którzy chcą przyjąć chrześcijaństwo byli gotowi otworzyć się również na radykalizm ewangelii. Natomiast tam, gdzie odczuwa się dotkliwy brak kapłanów zalecają organizowanie nabożeństw słowa, jednak w formie odmiennej od Mszy. Decyzję co do organizowania Liturgii Słowa z udzielaniem przez świeckich Komunii świętej gdy brak kapłana, ojcowie synodalni pozostawiają w gestii poszczególnych biskupów i przełożonych zakonnych. Podkreślają jednak, że wierni muszą mieć jasno wytłumaczoną różnicę między Eucharystią, a nabożeństwem z udzielaniem Komunii św.

Ojcowie synodalni potwierdzili znaczenie celibatu w praktyce Kościoła łacińskiego i potrzebę wyjaśnienia jej wiernym. Zaznaczyli jednocześnie konieczność poszanowania tradycji Kościołów wschodnich. Odnosząc się do propozycji udzielania święceń kapłańskich „viri probati” ojcowie synodalni stwierdzają, że „jest to droga którą postanowiono nie iść”. Wiele miejsca poświęcono duszpasterstwu powołaniowemu. Proponuje się między innymi szczególną opiekę duchową nad ministrantami, upowszechnienie adoracji eucharystycznej w intencji powołań, organizowanie w poszczególnych diecezjach centrów powołaniowych i niższych seminariów duchownych. Ojcowie synodalni zwracają też uwagę, że młodzieży trzeba odważnie ukazywać radykalizm chrześcijańskiego orędzia prowadzącego do pójścia za Chrystusem. Wskazują też na znaczenie rodziny jako miejsca kształtującego powołania.

W rozdziale poświęconym katechezie i mistagogii ojcowie synodalni proponują większą integrację sakramentów inicjacji chrześcijańskiej oraz pogłębienie teologiczne i duszpasterskie bierzmowania. Na nowo należy przemyśleć właściwy wiek, w którym udzielany jest ten sakrament oraz to, czy w obrządku łacińskim Pierwsza Komunia św. nie powinna następować po Bierzmowaniu.

Ojcowie synodalni podkreślają znaczenie Eucharystii dla duszpasterstwa i proponują wprowadzanie nowych form katechezy, dostosowanych do różnych sytuacji i kultur. Zwracają uwagą na rolę rodziny we wprowadzaniu dzieci w tajemnice sakramentalne, zwłaszcza Eucharystii oraz ścisłego wiązania wiary i sakramentów. Podkreślają znaczenie rodziny w przygotowaniu do przyjęcia I Komunii św. W katechezie należy ukazywać święte obrzędy w świetle wydarzeń biblijnych, zwrócić uwagę na znak sakramentalny i związek z życiem codziennym. Postuluje się także opracowanie Kompendium Eucharystycznego. Powinno ono ukazywać elementy liturgiczne, doktrynalne, katechetyczne i pobożnościowe jeśli chodzi o Eucharystię, ze szczególnym zwróceniem uwagi na nauczanie patrystyczne. W Kompendium Eucharystycznym dobrze powinny być omówione modlitwy eucharystyczne.



Część II: „Udział Ludu Bożego w celebracji Eucharystycznej” - propozycje 18 – 37

Druga część „propositiones” dotyczy udziału Ludu Bożego w sprawowaniu Eucharystii. Podkreślono ścisły związek łączący Słowo Boże z Eucharystią. Dla zrozumienia tej prawdy przez wiernych potrzeba lepszej katechezy biblijnej, a także homilii komentujących czytania bądź kazań tematycznych, poświęconych poszczególnym zagadnieniom wiary chrześcijańskiej. Przypomina się, że nieznajomość Pisma Świętego jest jednoznaczna z nieznajomością Chrystusa. Ojcowie synodalni przypominają znaczenie lectio divina. Podkreślają zarazem, że wierni muszą rozumieć sens poszczególnych modlitw i gestów liturgicznych.